σκάλλω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)kelH- (“to split, separate”). The verb has generally been connected to Old Armenian ցելում (cʻelum, “to split, tear”) Hittite 𒅖𒆗𒆷𒄿 (iškalla, “to tear apart, slit open”) and Lithuanian skélti (“to split”). The geminate -λλ- seems to go back to either *σκάλ-ιω (*skál-iō) (as in Lithuanian skiliù (“to strike fire”)), or *σκάλ-νω (*skál-nō), with a nasal present like Lithuanian skilù (“to split off, separate oneself”), Old Armenian քաղեմ (kʻałem, “to pluck, weed, mow, harvest”).

Pronunciation
 

Verb

σκᾰ́λλω • (skállō)

  1. to stir up, hoe
  2. (figuratively) to search, probe

Inflection
   Present: σκᾰ́λλω, σκᾰ́λλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σκᾰ́λλω σκᾰ́λλεις σκᾰ́λλει σκᾰ́λλετον σκᾰ́λλετον σκᾰ́λλομεν σκᾰ́λλετε σκᾰ́λλουσῐ(ν)
subjunctive σκᾰ́λλω σκᾰ́λλῃς σκᾰ́λλῃ σκᾰ́λλητον σκᾰ́λλητον σκᾰ́λλωμεν σκᾰ́λλητε σκᾰ́λλωσῐ(ν)
optative σκᾰ́λλοιμῐ σκᾰ́λλοις σκᾰ́λλοι σκᾰ́λλοιτον σκᾰλλοίτην σκᾰ́λλοιμεν σκᾰ́λλοιτε σκᾰ́λλοιεν
imperative   σκᾰ́λλε σκᾰλλέτω σκᾰ́λλετον σκᾰλλέτων   σκᾰ́λλετε σκᾰλλόντων
middle/
passive		 indicative σκᾰ́λλομαι σκᾰ́λλῃ,
σκᾰ́λλει		 σκᾰ́λλεται σκᾰ́λλεσθον σκᾰ́λλεσθον σκᾰλλόμεθᾰ σκᾰ́λλεσθε σκᾰ́λλονται
subjunctive σκᾰ́λλωμαι σκᾰ́λλῃ σκᾰ́λληται σκᾰ́λλησθον σκᾰ́λλησθον σκᾰλλώμεθᾰ σκᾰ́λλησθε σκᾰ́λλωνται
optative σκᾰλλοίμην σκᾰ́λλοιο σκᾰ́λλοιτο σκᾰ́λλοισθον σκᾰλλοίσθην σκᾰλλοίμεθᾰ σκᾰ́λλοισθε σκᾰ́λλοιντο
imperative   σκᾰ́λλου σκᾰλλέσθω σκᾰ́λλεσθον σκᾰλλέσθων   σκᾰ́λλεσθε σκᾰλλέσθων
active middle/passive
infinitive σκᾰ́λλειν σκᾰ́λλεσθαι
participle m σκᾰ́λλων σκᾰλλόμενος
f σκᾰ́λλουσᾰ σκᾰλλομένη
n σκᾰ́λλον σκᾰλλόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσκᾰλλον, ἐσκᾰλλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσκᾰλλον ἔσκᾰλλες ἔσκᾰλλε(ν) ἐσκᾰ́λλετον ἐσκᾰλλέτην ἐσκᾰ́λλομεν ἐσκᾰ́λλετε ἔσκᾰλλον
middle/
passive		 indicative ἐσκᾰλλόμην ἐσκᾰ́λλου ἐσκᾰ́λλετο ἐσκᾰ́λλεσθον ἐσκᾰλλέσθην ἐσκᾰλλόμεθᾰ ἐσκᾰ́λλεσθε ἐσκᾰ́λλοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.