ξαίνω
Greek
Etymology
From Ancient Greek ξαίνω (xaínō), from Proto-Indo-European *ksen- (“to scratch; to comb, card”), from *késr̥ (“comb”), from the root *kes-. Possible cognates include Latin sentis (“thorn”), Irish cíor (“comb”), English hair.
Verb
Conjugation
ξαίνω ξαίνομαι
Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
1 sg | ξαίνω | ξάνω | ξαίνομαι | ξαστώ |
2 sg | ξαίνεις | ξάνεις | ξαίνεσαι | ξαστείς |
3 sg | ξαίνει | ξάνει | ξαίνεται | ξαστεί |
1 pl | ξαίνουμε, [‑ομε] | ξάνουμε, [‑ομε] | ξαινόμαστε | ξαστούμε |
2 pl | ξαίνετε | ξάνετε | ξαίνεστε, ξαινόσαστε | ξαστείτε |
3 pl | ξαίνουν(ε) | ξάνουν(ε) | ξαίνονται | ξαστούν(ε) |
Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
1 sg | έξαινα | έξανα | ξαινόμουν(α) | ξάστηκα |
2 sg | έξαινες | έξανες | ξαινόσουν(α) | ξάστηκες |
3 sg | έξαινε | έξανε | ξαινόταν(ε) | ξάστηκε |
1 pl | ξαίναμε | ξάναμε | ξαινόμασταν, (‑όμαστε) | ξαστήκαμε |
2 pl | ξαίνατε | ξάνατε | ξαινόσασταν, (‑όσαστε) | ξαστήκατε |
3 pl | έξαιναν, ξαίναν(ε) | έξαναν, ξάναν(ε) | ξαίνονταν, (ξαινόντουσαν) | ξάστηκαν, ξαστήκαν(ε) |
Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
1 sg | θα ξαίνω ➤ | θα ξάνω ➤ | θα ξαίνομαι ➤ | θα ξαστώ ➤ |
2,3 sg, 1,2,3 pl | θα ξαίνεις, … | θα ξάνεις, … | θα ξαίνεσαι, … | θα ξαστείς, … |
Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … ξάνει έχω, έχεις, … ξασμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … ξαστεί είμαι, είσαι, … ξασμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
Past perfect ➤ | είχα, είχες, … ξάνει είχα, είχες, … ξασμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … ξαστεί ήμουν, ήσουν, … ξασμένος, ‑η, ‑ο | ||
Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … ξάνει θα έχω, θα έχεις, … ξασμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … ξαστεί θα είμαι, θα είσαι, … ξασμένος, ‑η, ‑ο | ||
Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
2 sg | ξαίνε | ξάνε | — | ξάσου |
2 pl | ξαίνετε | ξάνετε | ξαίνεστε | ξαστείτε |
Other forms | Active voice | Passive voice | ||
Present participle➤ | ξαίνοντας ➤ | — | ||
Perfect participle➤ | έχοντας ξάνει ➤ | ξασμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
Nonfinite form➤ | ξάνει | ξαστεί | ||
Notes Appendix:Greek verbs |
• Active imperative perfective (aorist) 2nd plural: ξάνετε, [ξάντε] • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.