μάσταξ

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, possibly of Pre-Greek origin and related to μασάομαι (masáomai) and μαστάζω (mastázō). The formation is similar to πόρταξ (pórtax) and μύλαξ (múlax).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /más.taks/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmas.taks/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmas.taks/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmas.taks/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmas.taks/

Noun

μάσταξ • (mástax) f (genitive μάστακος); third declension

mouth, jaws, that with which one chews
mouthful, morsel
locust (because of its voracity)

Inflection

Third declension of ἡ μάσταξ; τῆς μάστακος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μάσταξ hē mástax	τὼ μάστακε tṑ mástake	αἱ μάστακες hai mástakes
Genitive	τῆς μάστακος tês mástakos	τοῖν μαστάκοιν toîn mastákoin	τῶν μαστάκων tôn mastákōn
Dative	τῇ μάστακῐ têi mástaki	τοῖν μαστάκοιν toîn mastákoin	ταῖς μάσταξῐ / μάσταξῐν taîs mástaxi(n)
Accusative	τὴν μάστακᾰ tḕn mástaka	τὼ μάστακε tṑ mástake	τᾱ̀ς μάστακᾰς tā̀s mástakas
Vocative	μάσταξ mástax	μάστακε mástake	μάστακες mástakes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

μαστάζω (mastázō)
μαστίχη (mastíkhē)

Descendants

English: mastax
⇒ English: mastoid
→ Translingual: Mastax