κτείνω

Ancient Greek

Alternative forms

κτέννω (kténnō) — Aeolic
καίνω (kaínō) — Doric

Etymology

From Proto-Indo-European *tḱen- (“strike”), with a *y progressive aspect marker and metathesis of Proto-Indo-European *tḱ- into Proto-Greek *kt- (compare χθών (khthṓn)).

Cognate with Sanskrit kṣan- (“hurt, injure”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ktěː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkti.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkti.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkti.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkti.no/

Verb

κτείνω • (kteínō)

to kill, slay

Usage notes

The perfect is only found in compounds

Inflection

Present: κτείνω, κτείνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτείνω	κτείνεις	κτείνει	κτείνετον	κτείνετον	κτείνομεν	κτείνετε	κτείνουσῐ(ν)
	subjunctive	κτείνω	κτείνῃς	κτείνῃ	κτείνητον	κτείνητον	κτείνωμεν	κτείνητε	κτείνωσῐ(ν)
	optative	κτείνοιμῐ	κτείνοις	κτείνοι	κτείνοιτον	κτεινοίτην	κτείνοιμεν	κτείνοιτε	κτείνοιεν
	imperative		κτεῖνε	κτεινέτω	κτείνετον	κτεινέτων		κτείνετε	κτεινόντων
passive	indicative	κτείνομαι	κτείνῃ, κτείνει	κτείνεται	κτείνεσθον	κτείνεσθον	κτεινόμεθᾰ	κτείνεσθε	κτείνονται
	subjunctive	κτείνωμαι	κτείνῃ	κτείνηται	κτείνησθον	κτείνησθον	κτεινώμεθᾰ	κτείνησθε	κτείνωνται
	optative	κτεινοίμην	κτείνοιο	κτείνοιτο	κτείνοισθον	κτεινοίσθην	κτεινοίμεθᾰ	κτείνοισθε	κτείνοιντο
	imperative		κτείνου	κτεινέσθω	κτείνεσθον	κτεινέσθων		κτείνεσθε	κτεινέσθων
		active
infinitive		κτείνειν				κτείνεσθαι
participle	m	κτείνων				κτεινόμενος
	f	κτείνουσᾰ				κτεινομένη
	n	κτεῖνον				κτεινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: κτέννω, κτέννομαι (Lesbian)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτέννω	κτέννεις	κτέννει	κτέννετον	κτέννετον	κτέννομεν	κτέννετε	κτέννοισῐ
	subjunctive	κτέννω	κτέννῃς	κτέννῃ	κτέννητον	κτέννητον	κτέννωμεν	κτέννητε	κτέννῳσῐ
	optative	κτέννοιμῐ	κτέννοις	κτέννοι	κτέννοιτον	κτεννοίτᾱν	κτέννοιμεν	κτέννοιτε	κτέννοιεν
	imperative		κτέννε	κτεννέτω	κτέννετον	κτεννέτων		κτέννετε	κτεννόντον
passive	indicative	κτέννομαι	κτέννεαι	κτέννεται	κτέννεσθον	κτέννεσθον	κτεννόμεθᾰ	κτέννεσθε	κτέννονται
	subjunctive	κτέννωμαι	κτέννηαι	κτέννηται	κτέννησθον	κτέννησθον	κτεννώμεθᾰ	κτέννησθε	κτέννωνται
	optative	κτεννοίμᾱν	κτέννοιο	κτέννοιτο	κτέννοισθον	κτεννοίσθᾱν	κτεννοίμεθᾰ	κτέννοισθε	κτέννοιντο
	imperative		κτέννεο	κτεννέσθω	κτέννεσθον	κτεννέσθων		κτέννεσθε	κτεννέσθον
		active
infinitive		κτέννην				κτέννεσθαι
participle	m	κτέννων				κτεννόμενος
	f	κτέννοισᾰ				κτεννομένᾱ
	n	κτέννον				κτεννόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔκτεινον, ἐκτεινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτεινον	ἔκτεινες	ἔκτεινε(ν)	ἐκτείνετον	ἐκτεινέτην	ἐκτείνομεν	ἐκτείνετε	ἔκτεινον
passive	indicative	ἐκτεινόμην	ἐκτείνου	ἐκτείνετο	ἐκτείνεσθον	ἐκτεινέσθην	ἐκτεινόμεθᾰ	ἐκτείνεσθε	ἐκτείνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κτείνεσκον, κτεινεσκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτείνεσκον	κτείνεσκες	κτείνεσκε(ν)	κτεινέσκετον	κτεινεσκέτην	κτεινέσκομεν	κτεινέσκετε	κτείνεσκον
passive	indicative	κτεινεσκόμην	κτεινέσκου	κτεινέσκετο	κτεινέσκεσθον	κτεινεσκέσθην	κτεινεσκόμε(σ)θᾰ	κτεινέσκεσθε	κτεινέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κτενέω, κτανθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτενέω	κτενέεις	κτενέει	κτενέετον	κτενέετον	κτενέομεν	κτενέετε	κτενέουσῐ(ν)
active	optative	κτενέοιμῐ	κτενέοις	κτενέοι	κτενέοιτον	κτενεοίτην	κτενέοιμεν	κτενέοιτε	κτενέοιεν
passive	indicative	κτανθήσομαι	κτανθήσῃ	κτανθήσεται	κτανθήσεσθον	κτανθήσεσθον	κτανθησόμεθᾰ	κτανθήσεσθε	κτανθήσονται
passive	optative	κτανθησοίμην	κτανθήσοιο	κτανθήσοιτο	κτανθήσοισθον	κτανθησοίσθην	κτανθησοίμεθᾰ	κτανθήσοισθε	κτανθήσοιντο
		active					passive
infinitive		κτενέειν					κτανθήσεσθαι
participle	m	κτενέων					κτανθησόμενος
	f	κτενέουσᾰ					κτανθησομένη
	n	κτενέον					κτανθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κτενῶ, κτανθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτενῶ	κτενεῖς	κτενεῖ	κτενεῖτον	κτενεῖτον	κτενοῦμεν	κτενεῖτε	κτενοῦσῐ(ν)
active	optative	κτενοίην, κτενοῖμῐ	κτενοίης, κτενοῖς	κτενοίη, κτενοῖ	κτενοῖτον, κτενοίητον	κτενοίτην, κτενοιήτην	κτενοῖμεν, κτενοίημεν	κτενοῖτε, κτενοίητε	κτενοῖεν, κτενοίησᾰν
passive	indicative	κτανθήσομαι	κτανθήσῃ	κτανθήσεται	κτανθήσεσθον	κτανθήσεσθον	κτανθησόμεθᾰ	κτανθήσεσθε	κτανθήσονται
passive	optative	κτανθησοίμην	κτανθήσοιο	κτανθήσοιτο	κτανθήσοισθον	κτανθησοίσθην	κτανθησοίμεθᾰ	κτανθήσοισθε	κτανθήσοιντο
		active					passive
infinitive		κτενεῖν					κτανθήσεσθαι
participle	m	κτενῶν					κτανθησόμενος
	f	κτενοῦσᾰ					κτανθησομένη
	n	κτενοῦν					κτανθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκτεινᾰ, ἐκτάνθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτεινᾰ	ἔκτεινᾰς	ἔκτεινε(ν)	ἐκτείνᾰτον	ἐκτεινᾰ́την	ἐκτείνᾰμεν	ἐκτείνᾰτε	ἔκτεινᾰν
	subjunctive	κτείνω	κτείνῃς	κτείνῃ	κτείνητον	κτείνητον	κτείνωμεν	κτείνητε	κτείνωσῐ(ν)
	optative	κτείναιμῐ	κτείνειᾰς, κτείναις	κτείνειε(ν), κτείναι	κτείναιτον	κτειναίτην	κτείναιμεν	κτείναιτε	κτείνειᾰν, κτείναιεν
	imperative		κτεῖνον	κτεινᾰ́τω	κτείνᾰτον	κτεινᾰ́των		κτείνᾰτε	κτεινᾰ́ντων
passive	indicative	ἐκτάνθην	ἐκτάνθης	ἐκτάνθη	ἐκτάνθητον	ἐκτανθήτην	ἐκτάνθημεν	ἐκτάνθητε	ἐκτάνθησᾰν
	subjunctive	κτανθῶ	κτανθῇς	κτανθῇ	κτανθῆτον	κτανθῆτον	κτανθῶμεν	κτανθῆτε	κτανθῶσῐ(ν)
	optative	κτανθείην	κτανθείης	κτανθείη	κτανθεῖτον, κτανθείητον	κτανθείτην, κτανθειήτην	κτανθεῖμεν, κτανθείημεν	κτανθεῖτε, κτανθείητε	κτανθεῖεν, κτανθείησᾰν
	imperative		κτάνθητῐ	κτανθήτω	κτάνθητον	κτανθήτων		κτάνθητε	κτανθέντων
		active					passive
infinitive		κτεῖναι					κτανθῆναι
participle	m	κτείνᾱς					κτανθείς
	f	κτείνᾱσᾰ					κτανθεῖσᾰ
	n	κτεῖνᾰν					κτανθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκτᾰνον, ἐκτᾰ́νην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτᾰνον	ἔκτᾰνες	ἔκτᾰνε(ν)	ἐκτᾰ́νετον	ἐκτᾰνέτην	ἐκτᾰ́νομεν	ἐκτᾰ́νετε	ἔκτᾰνον
	subjunctive	κτᾰ́νω	κτᾰ́νῃς	κτᾰ́νῃ	κτᾰ́νητον	κτᾰ́νητον	κτᾰ́νωμεν	κτᾰ́νητε	κτᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	κτᾰ́νοιμῐ	κτᾰ́νοις	κτᾰ́νοι	κτᾰ́νοιτον	κτᾰνοίτην	κτᾰ́νοιμεν	κτᾰ́νοιτε	κτᾰ́νοιεν
	imperative		κτᾰ́νε	κτᾰνέτω	κτᾰ́νετον	κτᾰνέτων		κτᾰ́νετε	κτᾰνόντων
passive	indicative	ἐκτᾰ́νην	ἐκτᾰ́νης	ἐκτᾰ́νη	ἐκτᾰ́νητον	ἐκτᾰνήτην	ἐκτᾰ́νημεν	ἐκτᾰ́νητε	ἐκτᾰ́νησᾰν
	subjunctive	κτᾰνῶ	κτᾰνῇς	κτᾰνῇ	κτᾰνῆτον	κτᾰνῆτον	κτᾰνῶμεν	κτᾰνῆτε	κτᾰνῶσῐ(ν)
	optative	κτᾰνείην	κτᾰνείης	κτᾰνείη	κτᾰνεῖτον, κτᾰνείητον	κτᾰνείτην, κτᾰνειήτην	κτᾰνεῖμεν, κτᾰνείημεν	κτᾰνεῖτε, κτᾰνείητε	κτᾰνεῖεν, κτᾰνείησᾰν
	imperative		κτᾰ́νηθῐ	κτᾰνήτω	κτᾰ́νητον	κτᾰνήτων		κτᾰ́νητε	κτᾰνέντων
		active					passive
infinitive		κτᾰνεῖν					κτᾰνῆναι
participle	m	κτᾰνών					κτᾰνείς
	f	κτᾰνοῦσᾰ					κτᾰνεῖσᾰ
	n	κτᾰνόν					κτᾰνέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκτην, ἐκτᾰ́μην, ἐκτᾰ́θην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτην	ἔκτης	ἔκτᾰ/ἔκτᾱ	ἔκτητον	ἐκτήτην	ἔκτᾰμεν	ἔκτητε	ἔκτᾰν
	subjunctive	κτῶ, κτῶμῐ	κτῇς, κτῇσθᾰ	κτῇ, κτῇσῐ	κτῆτον	κτῆτον	κτέωμεν	κτῆτε	κτῶσῐ(ν)
	optative	κταίην	κταίης	κταίη	κταῖτον	κταίτην	κταῖμεν	κταῖτε	κταῖεν
	imperative		κτῆθῐ	κτήτω	κτῆτον	κτήτων		κτῆτε	κτᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκτᾰ́μην	ἔκτω	ἔκτᾰτο	ἔκτᾰσθον	ἐκτᾰ́σθην	ἐκτᾰ́με(σ)θᾰ	ἔκτᾰσθε	ἔκτᾰντο
	subjunctive	κτῶμαι	κτῇ	κτῆται	κτῆσθον	κτῆσθον	κτώμε(σ)θᾰ	κτῆσθε	κτῶνται
	optative	κταίμην	κταῖο	κταῖτο	κταῖσθον	κταίσθην	κταίμε(σ)θᾰ	κταῖσθε	κταίᾰτο
	imperative		κτῶ	κτᾰ́σθω	κτᾰ́σθον	κτᾰ́σθων		κτᾰ́σθε	κτᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκτᾰ́θην	ἐκτᾰ́θης	ἐκτᾰ́θη	ἐκτᾰ́θητον	ἐκτᾰθήτην	ἐκτᾰ́θημεν	ἐκτᾰ́θητε	ἔκτᾰθεν
	subjunctive	κτᾰθῶ	κτᾰθῇς	κτᾰθῇ	κτᾰθῆτον	κτᾰθῆτον	κτᾰθῶμεν	κτᾰθῆτε	κτᾰθῶσῐ(ν)
	optative	κτᾰθείην	κτᾰθείης	κτᾰθείη	κτᾰθεῖτον, κτᾰθείητον	κτᾰθείτην, κτᾰθειήτην	κτᾰθεῖμεν, κτᾰθείημεν	κτᾰθεῖτε, κτᾰθείητε	κτᾰ́θειεν, κτᾰθείησᾰν
	imperative		κτᾰ́θηθῐ	κτᾰθήτω	κτᾰ́θητον	κτᾰθήτων		κτᾰ́θητε	κτᾰθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κτᾰ́μεν(αι)			κτᾰ́σθαι		κτᾰθῆναι
participle	m	κτᾱ́ς			κτᾰ́μενος		κτᾰθείς
	f	κτᾶσᾰ			κτᾰμένη		κτᾰθεῖσᾰ
	n	κτᾰ́ν			κτᾰ́μενον		κτᾰθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: κτῆν, κτᾰ́μην, κτᾰ́θην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτῆν	κτῆς	κτῆ	κτῆτον	κτήτην	κτῆμεν	κτῆτε	κτῆσᾰν
middle	indicative	κτᾰ́μην	κτῶ	κτᾰ́το	κτᾰ́σθον	κτᾰ́σθην	κτᾰ́με(σ)θᾰ	κτᾰ́σθε	κτᾰ́ντο
passive	indicative	κτᾰ́θην	κτᾰ́θης	κτᾰ́θη	κτᾰ́θητον	κτᾰθήτην	κτᾰ́θημεν	κτᾰ́θητε	κτᾰ́θεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: -έκτονᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	-έκτονᾰ	-έκτονᾰς	-έκτονε(ν)	-εκτόνᾰτον	-εκτόνᾰτον	-εκτόνᾰμεν	-εκτόνᾰτε	-εκτόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	-εκτόνω	-εκτόνῃς	-εκτόνῃ	-εκτόνητον	-εκτόνητον	-εκτόνωμεν	-εκτόνητε	-εκτόνωσῐ(ν)
	optative	-εκτόνοιμῐ, -εκτονοίην	-εκτόνοις, -εκτονοίης	-εκτόνοι, -εκτονοίη	-εκτόνοιτον	-εκτονοίτην	-εκτόνοιμεν	-εκτόνοιτε	-εκτόνοιεν
	imperative		-έκτονε	-εκτονέτω	-εκτόνετον	-εκτονέτων		-εκτόνετε	-εκτονόντων
		active
infinitive		-εκτονέναι
participle	m	-εκτονώς
	f	-εκτονυῖᾰ
	n	-εκτονός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: -εκτονήκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	-εκτονήκειν, -εκτονήκη	-εκτονήκεις, -εκτονήκης	-εκτονήκει(ν)	-εκτονήκετον	-εκτονηκέτην	-εκτονήκεμεν	-εκτονήκετε	-εκτονήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

ἀποκτείνω (apokteínō), κατακτείνω (katakteínō), ἔπεφνον (épephnon), κατέπεφνον (katépephnon), αἱματόω (haimatóō), καταβάλλω (katabállō), δαΐζω (daḯzō), δηϊόω (dēïóō), ἐναίρω (enaírō), ἐναρίζω (enarízō)/ἐξεναρίζω (eksenarizō), θύω (thúō), σφάζω (spházō), ἀποσφάζω (apospházō)

Derived terms

ἀποκτείνω (apokteínō)
ἐπικτείνω (epikteínō)
κατακτείνω (katakteínō)
συγκατακτείνω (sunkatakteínō)
προαποκτείνω (proapokteínō)

Related terms

-κτονος (-ktonos, “-cidal”)
- ἀδελφοκτόνος (adelphoktónos)
- ἀλληλοκτόνος (allēloktónos)
- ἀνδροκτόνος (androktónos)
- ἀνθρωποκτόνος (anthrōpoktónos)
- αὐτοκτόνος (autoktónos)
- βροτοκτόνος (brotoktónos)
- μητροκτόνος (mētroktónos)
- ξενοκτόνος (xenoktónos)
- πατροκτόνος (patroktónos)
- πολυκτόνος (poluktónos)
- τυραννόκτονος (turannóktonos)
- φθειροκτόνον (phtheiroktónon)

References

“κτείνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“κτείνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“κτείνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
κτείνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“κτείνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Mallory, J. P. with Adams, D. Q. (2006) The Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World (Oxford Linguistics), New York: Oxford University Press, →ISBN, page 283
Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 645

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.