κεραυνός

Ancient Greek

Etymology

Thematic transformation of an r/n stem, from a verb "to shatter" that was replaced by κεραΐζω (keraḯzō), from Proto-Indo-European *ḱerh₂- (“to smash, shatter”). For the formation, compare ἐλαύνω (elaúnō).

Pronunciation
 

Noun

κεραυνός • (keraunós) m (genitive κεραυνοῦ); second declension

  1. thunderbolt, lightning strike
    Synonym: σκηπτός (skēptós)

Declension
Second declension of ὁ κεραυνός; τοῦ κεραυνοῦ (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ κεραυνός
ho keraunós		 τὼ κεραυνώ
tṑ keraunṓ		 οἱ κεραυνοί
hoi keraunoí
Genitive τοῦ κεραυνοῦ
toû keraunoû		 τοῖν κεραυνοῖν
toîn keraunoîn		 τῶν κεραυνῶν
tôn keraunôn
Dative τῷ κεραυνῷ
tôi keraunôi		 τοῖν κεραυνοῖν
toîn keraunoîn		 τοῖς κεραυνοῖς
toîs keraunoîs
Accusative τὸν κεραυνόν
tòn keraunón		 τὼ κεραυνώ
tṑ keraunṓ		 τοὺς κεραυνούς
toùs keraunoús
Vocative κεραυνέ
kerauné		 κεραυνώ
keraunṓ		 κεραυνοί
keraunoí
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms
  • ἐγχεικέραυνος (enkheikéraunos)
  • κεραυνεγχής (keraunenkhḗs)
  • κεραύνειος (keraúneios)
  • κεραυνία (keraunía)
  • κεραυνίας (keraunías)
  • κεραύνιον (keraúnion)
  • κεραύνιος (keraúnios)
  • κεραυνόβλητος (keraunóblētos)
  • κεραυνόβολος (keraunóbolos)
  • κεραυνοβρόντης (keraunobróntēs)
  • κεραυνοκλόνος (keraunoklónos)
  • κεραυνομάχης (keraunomákhēs)
  • κεραυνόπληκτος (keraunóplēktos)
  • κεραυνόπλους (keraunóplous)
  • κεραυνοποιός (keraunopoiós)
  • κεραυνοσκοπεῖον (keraunoskopeîon)
  • κεραυνοσκοπία (keraunoskopía)
  • κεραυνοῦχος (keraunoûkhos)
  • κεραυνοφαής (keraunophaḗs)
  • κεραυνοφόρος (keraunophóros)
  • κεραυνόω (keraunóō)
  • κεραύνωσις (keraúnōsis)
  • τερπικέραυνος (terpikéraunos)

Descendants

Further reading
  • “κεραυνός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “κεραυνός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “κεραυνός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • κεραυνός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • κεραυνός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “κεραυνός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
  • Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Etymology

From Ancient Greek κεραυνός (keraunós).

Pronunciation
  • IPA(key): /ce.raˈvnos/

Noun

κεραυνός • (keravnós) m (plural κεραυνοί)

  1. thunderbolt, lightning

Declension
declension of κεραυνός
case     \     number singular plural
nominative κεραυνός • κεραυνοί •
genitive κεραυνού • κεραυνών •
accusative κεραυνό • κεραυνούς •
vocative κεραυνέ • κεραυνοί •

Synonyms

Derived terms
  • αλεξικέραυνο (alexikéravno)
  • κατακεραυνώνω (katakeravnóno)
  • κεραύνιος (kerávnios)
  • κεραυνοβόλημα (keravnovólima)
  • κεραυνοβόληση (keravnovólisi)
  • κεραυνοβολία (keravnovolía)
  • κεραυνοβόλος (keravnovólos)
  • κεραυνοβολώ (keravnovoló)
  • κεραυνόπληκτος (keravnópliktos)
  • κεραυνός εν αιθρία (keravnós en aithría)

See also

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.