γαστρόπτης

Ancient Greek

From γαστήρ (gastḗr, “belly, womb”) +‎ ὀπτάω (optáō, “to roast, broil”) +‎ -της (-tēs, masculine agent-noun suffix).

γᾰστρόπτης • (gastróptēs) m (genitive γᾰστρόπτου); first declension

First declension of ὁ γᾰστρόπτης; τοῦ γᾰστρόπτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ γᾰστρόπτης ho gastróptēs	τὼ γᾰστρόπτᾱ tṑ gastróptā	οἱ γᾰστρόπται hoi gastróptai
Genitive	τοῦ γᾰστρόπτου toû gastróptou	τοῖν γᾰστρόπταιν toîn gastróptain	τῶν γᾰστροπτῶν tôn gastroptôn
Dative	τῷ γᾰστρόπτῃ tôi gastróptēi	τοῖν γᾰστρόπταιν toîn gastróptain	τοῖς γᾰστρόπταις toîs gastróptais
Accusative	τὸν γᾰστρόπτην tòn gastróptēn	τὼ γᾰστρόπτᾱ tṑ gastróptā	τοὺς γᾰστρόπτᾱς toùs gastróptās
Vocative	γᾰστρόπτᾰ gastrópta	γᾰστρόπτᾱ gastróptā	γᾰστρόπται gastróptai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.