Στωϊκός

See also: στωικός

Ancient Greek

Alternative forms

Στοῐ̈κός (Stoïkós)

Etymology

From στωῐ̈κός (stōïkós, “of a colonnade or porch”), from *στωᾱ́ (*stōā́), στῳά (stōiá), spelling of στοᾱ́ (stoā́) +‎ -ῐκός (-ikós). From the place, a στοά (stoá), where Zenon taught. Also substantivised.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stɔː.i.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sto.iˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sto.iˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sto.iˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sto.iˈkos/

Adjective

Στωϊκός • (Stōïkós) m (feminine Στωϊκή, neuter Στωϊκόν); first/second declension (Koine)

referring to stoicism or Stoics

Inflection

First and second declension of Στωϊκός; Στωϊκή; Στωϊκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	Στωϊκός Stōïkós	Στωϊκή Stōïkḗ	Στωϊκόν Stōïkón	Στωϊκώ Stōïkṓ	Στωϊκᾱ́ Stōïkā́	Στωϊκώ Stōïkṓ	Στωϊκοί Stōïkoí	Στωϊκαί Stōïkaí	Στωϊκᾰ́ Stōïká
Genitive	Στωϊκοῦ Stōïkoû	Στωϊκῆς Stōïkês	Στωϊκοῦ Stōïkoû	Στωϊκοῖν Stōïkoîn	Στωϊκαῖν Stōïkaîn	Στωϊκοῖν Stōïkoîn	Στωϊκῶν Stōïkôn	Στωϊκῶν Stōïkôn	Στωϊκῶν Stōïkôn
Dative	Στωϊκῷ Stōïkôi	Στωϊκῇ Stōïkêi	Στωϊκῷ Stōïkôi	Στωϊκοῖν Stōïkoîn	Στωϊκαῖν Stōïkaîn	Στωϊκοῖν Stōïkoîn	Στωϊκοῖς Stōïkoîs	Στωϊκαῖς Stōïkaîs	Στωϊκοῖς Stōïkoîs
Accusative	Στωϊκόν Stōïkón	Στωϊκήν Stōïkḗn	Στωϊκόν Stōïkón	Στωϊκώ Stōïkṓ	Στωϊκᾱ́ Stōïkā́	Στωϊκώ Stōïkṓ	Στωϊκούς Stōïkoús	Στωϊκᾱ́ς Stōïkā́s	Στωϊκᾰ́ Stōïká
Vocative	Στωϊκέ Stōïké	Στωϊκή Stōïkḗ	Στωϊκόν Stōïkón	Στωϊκώ Stōïkṓ	Στωϊκᾱ́ Stōïkā́	Στωϊκώ Stōïkṓ	Στωϊκοί Stōïkoí	Στωϊκαί Stōïkaí	Στωϊκᾰ́ Stōïká
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

στωῐ̈κεύομαι (stōïkeúomai)

Descendants

Czech: stoik
Greek: στωικός (stoïkós)
→ Latin: Stoicus
- → English: Stoic
- → French: stoique
  - Greek: → στωικός (stoïkós) (semantic loan)
Polish: stoik
Slovak: stoik

Noun

Στωῐ̈κός • (Stōïkós) m (genitive Στωῐ̈κοῦ); second declension (Koine)

a follower of stoicism; a Stoic

Inflection

Second declension of ὁ Στωῐ̈κός; τοῦ Στωῐ̈κοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Στωῐ̈κός ho Stōïkós	τὼ Στωῐ̈κώ tṑ Stōïkṓ	οἱ Στωῐ̈κοί hoi Stōïkoí
Genitive	τοῦ Στωῐ̈κοῦ toû Stōïkoû	τοῖν Στωῐ̈κοῖν toîn Stōïkoîn	τῶν Στωῐ̈κῶν tôn Stōïkôn
Dative	τῷ Στωῐ̈κῷ tôi Stōïkôi	τοῖν Στωῐ̈κοῖν toîn Stōïkoîn	τοῖς Στωῐ̈κοῖς toîs Stōïkoîs
Accusative	τὸν Στωῐ̈κόν tòn Stōïkón	τὼ Στωῐ̈κώ tṑ Stōïkṓ	τοὺς Στωῐ̈κούς toùs Stōïkoús
Vocative	Στωῐ̈κέ Stōïké	Στωῐ̈κώ Stōïkṓ	Στωῐ̈κοί Stōïkoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

Στωϊκός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G4770 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,026
"στωϊκός" at ΛΟΓΕΙΟΝ

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.