żreć

See also: žrec

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *žerti (stem *žьr-),[1] from Proto-Balto-Slavic *gerˀtei (devour, lap up), from Proto-Indo-European *gʷerh₃- (devour).

Baltic cognates include Lithuanian gerti (to drink), Latvian dzer̂t (to drink).

Indo-European cognates include Old English acworren, Proto-Germanic *kwerraną (devour), Avestan 𐬔𐬀𐬭- (gar-, swallow up), Old Armenian կերի (keri, I ate), Ancient Greek βιβρώσκω (bibrṓskō, eat up), βορά (borá, food), Latin vorō (I devour), Sanskrit गिरति (giráti, devour). See also gardło (throat) and źródło (source).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʐrɛt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕ
  • Syllabification: żreć

Verb

żreć impf

  1. (transitive, colloquial, of animals) to consume, to eat, to ingest
    Synonyms: see Thesaurus:jeść
  2. (transitive, colloquial, derogatory, of people) to devour, to gobble, to gorge, to stuff oneself (to eat greedily)
    Synonyms: see Thesaurus:jeść
  3. (transitive, colloquial, of devices) to eat up (to consume excessively some resources of energy or money)
    Synonym: zżerać
    żreć prądto eat up electricity
  4. (transitive, colloquial, of rust and chemical substances) to gnaw (to corrode; to fret away; to waste)
    Synonyms: przeżerać, zżerać
  5. (transitive, colloquial, of feelings and sensations) to eat away at (to take over and torment someone)
    Synonyms: zjadać, zżerać
  6. (transitive, colloquial) to sting (to puncture with the stinger)
    Synonyms: kąsać, zżerać
  7. (transitive, colloquial) to cause a burning sensation
  8. (intransitive, colloquial) to proceed in a successful and prosperous manner
  9. (reflexive with się, colloquial) to bite one another
    Synonym: gryźć się
  10. (reflexive with się, colloquial) to not match, to not fit together
    Synonym: gryźć się
  11. (reflexive with się, colloquial, derogatory) to quarrel, to wrangle
    Synonyms: czubić się, gryźć się, kłócić się, sprzeczać się, ujadać się, użerać się, zżerać się

Conjugation

Conjugation of żreć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive żreć
present tense 1st żrę żremy
2nd żresz żrecie
3rd żre żrą
impersonal żre się
past tense 1st żarłem,
-(e)m żarł
żarłam,
-(e)m żarła
żarłom,
-(e)m żarło
żarliśmy,
-(e)śmy żarli
żarłyśmy,
-(e)śmy żarły
2nd żarłeś,
-(e)ś żarł
żarłaś,
-(e)ś żarła
żarłoś,
-(e)ś żarło
żarliście,
-(e)ście żarli
żarłyście,
-(e)ście żarły
3rd żarł żarła żarło żarli żarły
impersonal żarto
future tense 1st będę żarł,
będę żreć
będę żarła,
będę żreć
będę żarło,
będę żreć
będziemy żarli,
będziemy żreć
będziemy żarły,
będziemy żreć
2nd będziesz żarł,
będziesz żreć
będziesz żarła,
będziesz żreć
będziesz żarło,
będziesz żreć
będziecie żarli,
będziecie żreć
będziecie żarły,
będziecie żreć
3rd będzie żarł,
będzie żreć
będzie żarła,
będzie żreć
będzie żarło,
będzie żreć
będą żarli,
będą żreć
będą żarły,
będą żreć
impersonal będzie żreć się
conditional 1st żarłbym,
bym żarł
żarłabym,
bym żarła
żarłobym,
bym żarło
żarlibyśmy,
byśmy żarli
żarłybyśmy,
byśmy żarły
2nd żarłbyś,
byś żarł
żarłabyś,
byś żarła
żarłobyś,
byś żarło
żarlibyście,
byście żarli
żarłybyście,
byście żarły
3rd żarłby,
by żarł
żarłaby,
by żarła
żarłoby,
by żarło
żarliby,
by żarli
żarłyby,
by żarły
impersonal żarto by
imperative 1st niech żrę żryjmy
2nd żryj żryjcie
3rd niech żre niech żrą
active adjectival participle żrący żrąca żrące żrący żrące
passive adjectival participle żarty żarta żarte żarci żarte
contemporary adverbial participle żrąc
verbal noun żarcie

Derived terms

verbs
adjective
adverb
nouns
adjective
adverb

References

  1. Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, →ISSN, page 559. →ISBN

Further reading

  • żreć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • żreć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.