Zygmunt Nowicki

Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1867 Psków
Data i miejsce śmierci	25 września 1941 Warszawa
Prezes Sądu Okręgowego w Kielcach
Okres	od 1917 do 1919
Konsul Generalny RP w Chicago
Okres	od 1920 do 1922
Następca	Jerzy Barthel de Weydenthal
Senator II RP 1 kadencji
Okres	od 1922 do 1927
Odznaczenia

Zygmunt Nowicki (ur. 22 listopada 1867 w Pskowie, zm. 25 września 1941 w Warszawie) – polski prawnik, urzędnik sądowy, konsularny, działacz ludowy i społeczny, senator.

Życiorys

Syn Józefa i Marii z domu Sawickiej. Ukończył gimnazjum w Dorpacie (1887), studiował prawo na uniwersytetach w Petersburgu i Odessie, który ukończył w 1889. W latach 90. przebywał w Turkiestanie. Był sędzią pokoju na Sachalinie (1900-), członkiem sądu okręgowego we Władywostoku (1902-), adwokatem, naczelnikiem wydziału prawnego budowy amurskiej kolei żelaznej (ros. Амурская железная дорога) w Czycie (1909-). W 1911 powrócił do Polski, gdzie prowadził gospodarstwo rolne w ówczesnych Słomniczkach pod Krakowem kontynuując działalność adwokacką.

Działacz Narodowej Rady Okręgowej Ziemi Kieleckiej. Członek Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie (VII 1916 – V 1917)^[1].

Departament Sprawiedliwości Rady Regencyjnej powołał go na funkcję prezesa Sądu Okręgowego w Kielcach (1917–1919), był szefem sekcji osobowo-organizacyjnej w Ministerstwie Sprawiedliwości (1919-), a następnie przeszedł do służby zagranicznej, gdzie pełnił funkcję pierwszego konsula generalnego RP w Chicago (1920–1922). Senator II RP I kadencji (1922–1927)^[2]. Następnie prowadził praktykę notarialną w Warszawie^[3].

Odznaczony: Złoty Krzyż Zasługi (1939)^[4], Krzyżem Niepodległości (1931) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na Cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie.

Grób Zygmunta Nowickiego na Cmentarzu Wawrzyszewskim

Przypisy