Zygmunt Kubisz
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

11 września 1896
Tyśmienica

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

23 Pułk Piechoty
53 Pułk Piechoty
KRU Wołkowysk

Stanowiska

dowódca batalionu
kwatermistrz
dowódca batalionu
komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Zygmunt Kubisz (ur. 11 września 1896 w Tyśmienicy, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego, mianowany przez Prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego podpułkownikiem.

Życiorys

Urodził się 11 września 1896 roku[1] w Tyśmienicy, pow. tłumackim, jako syn Józefa[2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 kwietnia 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty Nr 58[3].

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 23 pułku piechoty. Za wykazane męstwo został odznaczony Orderem Virtuti Militari[4]. W wymienionym pułku kontynuował służbę do lata 1928 roku[5][6][7][8][9]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1587. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 36 pułk piechoty[6]. W lipcu 1928 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Korpusu Kadetów Nr 3 w Rawiczu[10]. 2 kwietnia 1929 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 40. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stryju na stanowisko dowódcy batalionu[12]. W marcu 1932 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[13][14][15], a w sierpniu 1935 roku znów przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[16]. W marcu 1939 roku pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Wołkowysk na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień.

W 1959 roku został mianowany podpułkownikiem[17]. 29 lutego 1968 roku Prezydent RP August Zaleski zwolnił go z dniem 6 marca 1968 roku z funkcji członka Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari[18]. Tego samego dnia prezydent mianował go od dnia 7 marca 1972 roku członkiem Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari na dwuletnią kadencję[19]. 24 marca 1970 roku August Zaleski mianował go członkiem Kapituły na kolejną kadencję[20].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35.
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-07-19].
  3. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 424, 647.
  4. ↑ Witkowski 1928 ↓, s. 22.
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 91, 720.
  6. 1 2 Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 64.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 191, 418.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 180, 362.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 39, 195.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 221.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 105.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 225, tu błędnie podano, że przesunięcie miało miejsce w 69 pp.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 320, sprostowano, że przesunięcie odbyło się w ramach 53 pp.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35, 581.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 96.
  17. ↑ Dembiński 1969 ↓, s. 1, awans został ogłoszony w Dzienniku Personalnym Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych nr 3 z 1959 roku.
  18. ↑ Zarządzenie Prezydenta RP. Kancelaria Sejmu RP. [dostęp 2019-03-24]..
  19. ↑ Zarządzenie Prezydenta RP. Kancelaria Sejmu RP. [dostęp 2019-03-24]..
  20. ↑ Zarządzenie Prezydenta RP. Kancelaria Sejmu RP. [dostęp 2019-03-24]..
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921 roku, s. 1609.
  22. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. Kancelaria Sejmu RP. [dostęp 2019-03-24]..
  23. ↑ M.P. z 1932 r. nr 121, poz. 152 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 239.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.