Zygmunt Łempicki
Сигизмунд Мечиславович Лемпицкий
Ilustracja
gen. Zygmunt Łempicki w mundurze rosyjskim
tytularny generał dywizji tytularny generał dywizji
Pełne imię i nazwisko

Zygmunt Leonard Łempicki

Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1867
Koderyszki

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1932
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1887–1921

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

DOGen. „Kielce”

Stanowiska

zastępca dowódcy okręgu

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska,
I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Grób Zygmunta Łempickiego na Powązkach

Zygmunt Leonard Łempicki (ur. 5 listopada 1867 w Koderyszkach, zm. 27 lutego 1932 w Warszawie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 5 listopada 1867 roku w majątku Koderyszki, w powiecie suwalskim ówczesnej guberni suwalskiej[1][2][3], w rodzinie Mieczysława i Kornelii z Rekoszów[4].

Od 1885 był oficerem rosyjskiej kawalerii. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905. W 1909 roku, w stopniu podpułkownika, pełnił służbę w 13 Narewskim Pułku Huzarów w Siedlcach[5]. W latach 1915–1917 dowodził rosyjskim 13 pułkiem dragonów.

Po rewolucji lutowej, w okresie listopad 1917 – luty 1918 organizator i dowódca 3 pułku ułanów w I Korpusie Polskim na Wschodzie (w Rosji). Luty – lipiec 1918 dowódca Brygady Jazdy, a potem Dywizji Ułanów. Stoczył na ich czele kilka potyczek i zasłynął jako pełen fantazji kawalerzysta.

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Do kwietnia 1921 zajmował kolejno stanowiska: prezesa Komisji Kwalifikacyjnej Dla Oficerów Jazdy, prezesa Komisji Rejestracyjnej Jazdy, pełniącego obowiązki Inspektora Jazdy, szefa Departamentu VIII Taborów i Koni Ministerstwa Spraw Wojskowych, zastępcy dowódcy Okręgu Generalnego „Kielce”. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był wówczas członkiem Rady Wojskowej[6]. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika[7]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała dywizji[8]. Na emeryturze mieszkał w Warszawie[9][10][11]. Zmarł 27 lutego 1932 roku w swoim mieszkaniu przy ul. Żurawiej 20 w Warszawie, po długich i ciężkich cierpieniach[12][13]. 3 marca 1929 roku został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim[12][14][15] (grób 8/9)[16].

Zygmunt Łempicki 3 września 1898 roku zawarł związek małżeński z Julią Michaliną z Żabów. Nie pozostawił potomstwa[4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 226.
  2. Stawecki 1994 ↓, s. 201, wg autora urodził się 15 listopada 1867 roku w majątku Kochanowszczyzna, w ówczesnym powiecie kalwaryjskim guberni suwalskiej..
  3. Kochanowszczyzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 225.
  4. 1 2 Stawecki 1994 ↓, s. 201.
  5. Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 578.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920 roku, s. 353.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, s. 97.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1576.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1405.
  11. 1 2 Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 878.
  12. 1 2 Nekrolog ↓.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 318, tu ponadto, że zmarł 29 lutego 1929 roku.
  14. Pogrzeb 1932a ↓.
  15. Pogrzeb 1932b ↓.
  16. Cmentarz Stare Powązki: ZYGMUNT ŁEMPICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-20].
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922 roku, s. 456.
  18. Wiadomości bieżące. Z miasta. Nowi kawalerowie Virtuti militari. Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 147 z 31 maja 1922.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.