zdjęcie z wniosku dowodowego z 1939 | |
Data i miejsce urodzenia |
31 października 1911 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 maja 1984 |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
Zofia Woźna, właśc. Bala Leser (Beile Breindel Leser) (ur. 31 października 1911 w Besku, zm. 14 maja 1984 w Warszawie) – polska rzeźbiarka i malarka pochodzenia żydowskiego, jedna z pierwszych studentek na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie[1].
Życiorys
Naprawdę Bala Leser (Beile Breindel Leser) urodziła się 16 października 1897 w Krakowie[2] jako trzecie dziecko Markusa (Mikołaja) Lesera i Sary z domu Strücker. Miała jeszcze dwóch braci: Schaje Uschera i Chaima[3].
Studiowała w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (w latach 1919–1927) pod kierunkiem Wojciecha Weissa, Józefa Pankiewicza, Fryderyka Pautscha, Felicjana Kowarskiego[4] (absolutorium w 1934).
W czasie wojny zmieniła tożsamość i już do końca życia funkcjonowała pod nazwiskiem Zofia Woźna. Według nowych dokumentów była 14 lat młodsza niż w rzeczywistości. W związku z tym w swoich życiorysach artystycznych podawała inną niż naprawdę datę ukończenia akademii. Podobnej zmiany tożsamości dokonała inna z pierwszych studentek na krakowskiej ASP, jej koleżanka Joanna Grabowska. Tak jak i inni artyści (m.in. Maria Jarema, Henryk Wiciński, Artur Nacht-Samborski) uciekła do Lwowa i działała w kooperatywie „Chudożnik”[5]. Zaraz po wyzwoleniu przeniosła się do Lublina, a potem zamieszkała w Warszawie[6].
Tworzyła popiersia i rzeźby figuralne, a także kompozycje o charakterze pomnikowym. Skłaniała się ku syntezie i kubistycznemu traktowaniu formy, w pierwszej połowie lat 50. XX wieku tworzyła w duchu realizmu socjalistycznego. Równolegle zajmowała się malarstwem sztalugowym tworząc serie obrazów o tematyce morskiej, portrety i wnętrza.
Była laureatką Nagrody II stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki za całokształt twórczości (1965), Srebrnego medalu na I Festiwalu Sztuk Pięknych w Warszawie (1966). Wiele jej prac można znaleźć w zbiorach kolekcji Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Nigdy nie wyszła za mąż, ani nie miała dzieci.
Zmarła 14 maja 1984 r. w Warszawie, pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera M-2-2)[7], w niedalekiej odległości spoczywa Joanna Grabowska. Pogrzebem Zofii Woźnej zajmowała się Janina Jaworska, która przyjaźniła się z artystką.
Wybrane wystawy
- V 1934 – Wystawa Wojciech Weiss i jego uczniowie, TPSP, Kraków[8]
- 1944 – Wystawa „Polonia” 1939–1944, Muzeum Lubelskie, Lublin[9]
- III 1946 – Konkurs Rzeźby Religijnej, wystawa 50 rzeźb z konkursu Ministerstwa Kultury i Sztuki na małą rzeźbę kameralną (Zofia Woźna nagroda MKiS)[10]
- 1947 – III Salon Ogólnopolski, Poznań (nagroda)[11]
- 1951 – II Ogólnopolska Wystawa Plastyki, Zachęta, Warszawa[12]
- VI–IX 1954 – IV Ogólnopolska Wystawa Plastyki, Zachęta, Warszawa (trzecia nagroda)[13]
- XII 1958-I 1959 – Rzeźba Warszawska 1945–1958, Zachęta, Warszawa[14]
- 1960 – Rzeźba polska 1945–1960, Zachęta, Warszawa[15]
- IV 1963 – Wystawa rzeźby i malarstwa Zofii Woźnej, ZPAP, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych Zachęta, Warszawa[16]
- I 1965 – Wystawa Rzeźby i Grafiki Okręgu Warszawskiego ZPAP, Zachęta, Warszawa[17]
Najważniejsze prace
- Lea Gebirtig, żydowska pieśniarka (1957)
- Pamięci Janusza Korczaka (1981)
- Morze cykl (1958–61),
- Samotność (1961). Rzeźbę tą artystka wykonała z trzech kolumn rozebranego Pałacu Kronenberga. W 1965 ustawiono ją w Parku im. Romualda Traugutta w Warszawie[18]
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)[19]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[20]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)[21]
Przypisy
- ↑ Iwona Demko , Walka kobiet o prawo studiowania w Akademii, „Wiadomości ASP”, kwiecień 2018, s. 46, ISSN 1505-0661 [dostęp 2020-03-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-20] .
- ↑ Wnioski o wydanie dowodów osobistych 1930–1939, sygn. 29/218/923, Archiwum Narodowe Kraków.
- ↑ Spis ludności miasta Podgórza 1900, sygn. 29/93/0/5.1/20, nr d. 481–549, t. 7, obraz 860.jpg .
- ↑ Materiały do dziejów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie 1895–1939, [T. 2] / oprac. Józef E. Dutkiewicz, Jadwiga Jeleniewska-Ślesińska, Władysław Ślesiński, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1969, s. 328.
- ↑ Janina Jaworska, Polska walcząca 1939–1945, Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1985, s. 209.
- ↑ Kwestionariusz ewidencyjny członka, Związek Polskich Artystów Plastyków, nr 890, s. 3, Archiwum TPSP w Krakowie.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-03-13] .
- ↑ Władysław Terlecki, Wystawa Wojciecha Weissa i jego uczniów, „Sztuki Piękne”, R. 10 (1934), nr 4, s. 134 i 150
- ↑ Jerzy Wolf, Pierwsza wystawa Z.Z.A.P. w Lublinie, "Odrodzenie" (tygodnik), R. 1, nr 8/9 (12 XI 1944), s. 10
- ↑ Polskie życie artystyczne w latach 1945-1960: praca zbiorowa / pod red. Aleksandra Wojciechowskiego; Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki. Pracownia Plastyki Współczesnej, 1992, s. 88.
- ↑ Helena Blumówna, Poznański Salon Plastyki, „Tygodnik Powszechny”, 20 VII 1947, nr 29 (122), s. 6
- ↑ Katalog wystawy II Ogólnopolska Wystawa Plastyki
- ↑ Katalog wystawy IV Ogólnopolska Wystawa Plastyki
- ↑ Katalog wystawy Rzeźba Warszawska 1945-1958
- ↑ Katalog wystawy Rzeźba polska 1945-1960
- ↑ Katalog wystawy Wystawa rzeźby i malarstwa Zofii Woźnej
- ↑ Katalog wystawy Wystawa Rzeźby i Grafiki OW ZPAP
- ↑ Zygmunt Stępiński: Gawędy warszawskiego architekta. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 154. ISBN 83-03-00447-6.
- ↑ Odznaczenia państwowe dla zasłużonych pracowników [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 169, 18-19 lipca 1964, s. 2.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” - wskazana jako Woźna Zofia c. Mikołaja.
Linki zewnętrzne
- Woźna Zofia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-07-17] .
- Moje Cmentarze, grób Zofii Woźnej. mojecmentarze.blogspot.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- Lokalizator grobów na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie (grób Zofii Woźnej)
- Prace Zofii Woźnej w kolekcji Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
- Katalog z wystawy indywidualnej Zofia Woźna. Wystawa rzeźby i malarstwa, 10.01 – 30.01.1964, Zachęta Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, Warszawa
- Kronika Filmowa, Rzeźby Zofii Woźnej wystawione w Zachęcie, 1964 r.
- Rzeźba „Samotność” w Parku Traugutta. polskaniezwykla.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)].
- Zdjęcia portretowe Zofii Woźnej wykonane przez Benedykta Jerzego Dorysa .