Znak towarowy powszechnie znany (tzw. notoryjny) – choć prawo własności przemysłowej nie zawiera definicji znaku powszechnie znanego, zgodnie z dominującym poglądem doktryny[1], utrwalonym również w orzecznictwie[2][3][4] i stanowisku Urzędu Patentowego RP[5], znak towarowy aby mógł uzyskać status powszechnej znajomości (notoryjności), musi być:

  • znany na większości terytorium Polski,
  • odnoszony do określonego towaru lub usługi przez krajowych potencjalnych odbiorców,
  • znany powszechnie wśród potencjalnych nabywców, a zatem więcej niż połowie osób z tej grupy.

Wśród podstawowych kryteriów, według których ocenia się obiektywną możliwość upowszechnienia się znaku należy wymienić: czas używania znaku, sytuację towaru na rynku, kampanię reklamową, siłę odróżniającą znaku, przy czym żadna z wymienionych okoliczności nie ma charakteru nadrzędnego.

Przypisy

  1. ↑ (zob: E. Wojciszko-Głuszko: [w] System Prawa Prywatnego. Prawo własności przemysłowej, tom 14 b, pod red. R. Skubisza, Warszawa 2012, 483-484)
  2. ↑ Wyrok Wojewódzkiego Sądu w Warszawie - VI SA/Wa 617/11
  3. ↑ Wyrok Wojewódzkiego Sądu w Warszawie - VI SA/Wa 1345/10
  4. ↑ Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - II GSK 493/07
  5. ↑ Jerzy Gontarz. Przedsiębiorco Chroń Swój Znak. „Kwartalnik Urzędu Patentowego RP”, 1/2012. UPRP. ISSN 2081-5964.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.