Zgromadzenie Ludowe (Syria)

Zgromadzenie Ludowe
Państwo	Syria
Rok założenia	1973
	Kierownictwo
Przewodniczący	Hammuda Sabbagh
Wiceprzewodniczący	Najdat Anzour
	Struktura
Liczba członków	250
Stowarzyszenia polityczne	Narodowy Front Postępu (177); niezrzeszeni (73)
Ostatnie wybory	19 lipca 2020
	Siedziba
	Budynek parlamentarny, Damaszek, Syria
	Strona internetowa

Zgromadzenie Ludowe^[1] (oryg. arab. مجلس الشعب, Madżlis asz-Szab) – konstytucyjny, jednoizbowy organ władzy ustawodawczej w Syrii.

Deputowani do Zgromadzenia Ludowego wybierani są w powszechnych, tajnych, równych i bezpośrednich wyborach. W pierwszych latach po uchwaleniu syryjskiej konstytucji w 1973 Zgromadzenie Ludowe liczyło 195 deputowanych. W 1990 zwiększono tę liczbę do 250. Konstytucja zastrzega, że przynajmniej połowa deputowanych musi legitymować się pochodzeniem chłopskim lub robotniczym, zaś prywatni przedsiębiorcy mogą zasiadać w Zgromadzeniu od 1990, jednak wyłącznie jako deputowani niezrzeszeni^[1]. Zgromadzenie Ludowe pracuje w trybie sesyjnym, na trzech sesjach zwykłych rocznie^[1].

Zgodnie z konstytucją Syrii do kompetencji Zgromadzenia Ludowego należy uchwalanie budżetu, uchwalanie ustaw, prowadzenie dyskusji o polityce rządu, zgłaszanie wotum nieufności wobec rządu lub poszczególnych ministrów. Zgromadzenie Ludowe wybiera również prezydenta spośród kandydatów przedstawionych przez Przywództwo Regionalne syryjskiej partii Baas^[1]. Kadencja Zgromadzenia Ludowego trwa cztery lata^[1]. W praktyce parlament nie odgrywa w systemie politycznym Syrii większej roli, toczone w nim dyskusje nie dotyczą zagadnień związanych z obronnością, bezpieczeństwem wewnętrznym czy polityką zagraniczną, koncentrując się wokół bieżących problemów społecznych i ekonomicznych. Parlament legitymizuje politykę autorytarnych władz w pierwszej z wymienionych grup obszarów, w drugiej służy im jako ciało konsultacyjne^[1]. Jak pisze Łukasz Fyderek

Parlament stanowi przestrzeń dla kontrolowanej gry interesów wybranych grup syryjskiego społeczeństwa; z punktu widzenia poszczególnych deputowanych jest to miejsce służące do budowania i podtrzymywania koneksji, a zarazem płaszczyzna, na której dochodzi do mediacji między patronami posiadającymi dostęp do ośrodków decyzyjnych w rządzie i partii a ich klientelą polityczną^[1]

Przypisy

1 2 3 4 5 6 7 Fyderek Ł.: Pretorianie i technokraci w reżimie politycznym Syrii. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2011, s. 85. ISBN 978-83-7638-111-4.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[fyd85-1] 1 2 3 4 5 6 7 Fyderek Ł.: Pretorianie i technokraci w reżimie politycznym Syrii. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2011, s. 85. ISBN 978-83-7638-111-4.

[1]