Nazwisko chińskie | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
Zengzi (ur. 505 p.n.e., zm. 435 p.n.e.) – wczesny uczony konfucjański.
Podobnie jak Konfucjusz, którego był bezpośrednim uczniem, pochodził z państwa Lu[1]. Należał do grupy pięciu uczniów, którzy przekazali nauki Konfucjusza następnym generacjom (inni to Ziyu, Zizhang, Zixia i Yuzi[2]). Wszyscy ci uczniowie są określani mianem zi (子), czyli „mistrz”, co ukazuje szacunek, jakim ich otaczano, ale fakt, że Zengzi jest zawsze określany w ten sposób, może zaznaczać jego wyższy jeszcze status. Jego wypowiedzi i czyny są często cytowane w księgach Xunzi i Mencjusza, a także w Dialogach konfucjańskich. Wspominają o nim Liji i Taitai Liji[1].
Był najmłodszym uczniem Konfucjusza. Przypisuje mu się autorstwo Wielkiej Nauki, w której porusza między innymi zagadnienia związane z wywieraniem wpływu moralnego na otoczenie[3]. Część badaczy przypisuje mu także zestawienie Dialogów konfucjańskich[4].
Znany jest z rozwinięcia koncepcji zhong („lojalności”) i shu („dobroci”), jaką miały zachowywać wedle siebie podporządkowana i nadrzędna osoba w hierarchii społecznej. W swoich wypowiedziach przejawiał wielką troskę o dobrobyt innych. Stąd też wiązany jest z wypracowaniem koncepcji xiao (nabożności synowskiej)[1]. Miał opracować Księgę nabożności synowskiej, bardzo popularną u schyłku cesarstwa.
Przypisy
- 1 2 3 Tseng-tzu. W: Rodney L. Taylor: The Illustrated Encyclopedia of Confucianism. T. 2. New York: The Rosen Publishing Group, Inc., 2005, s. 625-626. ISBN 0-8239-4081-0.
- ↑ Confucius' Disciples. W: Rodney L. Taylor: The Illustrated Encyclopedia of Confucianism. T. 1. New York: The Rosen Publishing Group, Inc., 2005, s. 154-155. ISBN 0-8239-4080-2.
- ↑ Yao 2009 ↓, s. 67.
- ↑ Yao 2009 ↓, s. 68.
- ↑ Yao 2009 ↓, s. 74.
Bibliografia
- Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 68. ISBN 978-83-233-2602-1.