Zebra stepowa

Zebra stepowa
	Equus quagga
	Boddaert, 1785
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	nieparzystokopytne
Rodzina	koniowate
Rodzaj	koń
Gatunek	zebra stepowa
Synonimy
	E. couagga Desmarest, 1822; E. danielli Pocock, 1904; E. greyi Lydekker, 1902; E. lorenzi Lydekker, 1902; E. qouagga Lesson, 1827; E. quaccha Gray, 1827; E. trouessarti Camerano, 1908; E. burchelli (Gray, 1824) [błąd ort.]; E. burchellii(Gray, 1824); E. burchellii Schinz, 1845;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	; w przeszłości i obecnie

Samica i źrebię zebry równikowej w Ogrodzie zoologicznym w Opolu

Zebra stepowa^[4] (Equus quagga) – gatunek ssaka z rodziny koniowatych^[2], najliczniejszy gatunek zebry. Często spotykany w ogrodach zoologicznych, również w Polsce. Jest uznawany za bliski zagrożenia wyginięciem.

Systematyka

Wcześniej E. quagga quagga i E. burchelli burchellii klasyfikowane były jako odrębne gatunki. Na skutek rewizji podgatunków E. quagga w 2004. uznaje się, że są to podgatunki zebry stepowej.

W obrębie Equus quagga wyróżnia się sześć podgatunków^[4]:

zebra równikowa (Equus q. boehmi)
zebra sawannowa (Equus q. borensis)
zebra damarska (Equus q. burchelli)
zebra pręgonoga (Equus q. chapmani)
zebra równinna (Equus q. crawshayi)
zebra kwagga (†Equus q. quagga) podgatunek wymarły – ostatni osobnik padł 12 sierpnia 1883 roku w zoo w Amsterdamie.

Podgatunki różnią się od siebie nieznacznie ubarwieniem i wzorem pasów.

Podgatunkiem nominatywnym była wymarła zebra kwagga.

Dane liczbowe

wysokość w kłębie: 1,25-1,4 m
długość: 2,3 m
długość ogona: 45-50 cm
waga: 220-300 kg
ciąża: 1 rok
liczba młodych: 1
dojrzałość płciowa: do 4 roku życia
pożywienie: roślinożerna
może rozpędzić się do prędkości 60 km/h
długość życia: 30-35 lat

Występowanie

Występuje na sawannach i stepach w południowo-wschodniej Afryce, od południowej Etiopii do wschodniej Republiki Południowej Afryki

Odżywianie

Roślinożerne, głównym pożywieniem są trawy.

Rozmnażanie i życie społeczne

Zebry stepowe osiągają dojrzałość płciową w wieku do 4 lat. Ciąża trwa około 375 dni.

Zebry te, podobnie jak większość koniowatych, żyją w stadach. Stado składa się z ogiera, kilku samic i potomstwa.

Zagrożenia i ochrona

Od 2016 roku zebra stepowa jest uznawana za gatunek bliski zagrożenia wyginięciem, wcześniej była uznawana za gatunek najmniejszej troski. Zmiana kategorii wiąże się ze zmniejszeniem liczebności o 24% od 2002 roku; z siedemnastu zamieszkiwanych krajów populacje zmalały w dziesięciu. W wielu z nich zebry stepowe żyją niemal wyłącznie w obszarach chronionych, poza którymi są zabijane dla skór i mięsa^[3].

Gatunki pokrewne

Przypisy

↑ Equus quagga, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 3 4 5 6 7 8 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Equus quagga. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2016-04-18]
1 2 3 4 5 Equus quagga, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
1 2 Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[itis-1] Equus quagga, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[msw-2] 1 2 3 4 5 6 7 8 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Equus quagga. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2016-04-18]

[iucn-3] 1 2 3 4 5 Equus quagga, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-4] 1 2 Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[1]

[2]

[3]

[4]