Zdzisław Sochocki
podporucznik podporucznik
Data urodzenia

1896

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1918
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska:

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Zdzisław Sochocki (ur. 1896, zm. 21 listopada 1918 we Lwowie) – podporucznik Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w 1896[1]. Podczas I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Strzelców Nr 35[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917[3]. Jesienią 1918 został czasowo zwolniony ze służby celem ukończenia studiów uniwersyteckich[4].

U kresu wojny w listopadzie 1918 w stopniu podporucznika brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[1]. Kierował obroną w pododcinku ogród Jezuicki, gdzie zastąpił Mariana Idzika, a potem sam został zastąpiony przez por. Romana Rogozińskiego[5][6][7]. Jako dowódca kompanii został śmiertelnie ranny w trakcie zwycięskiego ataku na Cytadelę 21 listopada 1918 i zmarł tego samego dnia[8][9]. Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera X, miejsce 633)[10][1].

W relacji Adama Świeżawskiego został określony jako wybitny oficer, wzorowy żołnierz[9].

Zarządzeniem prezydenta RP Ignacego Mościckiego z 4 listopada 1933 został odznaczony Krzyżem Niepodległości za pracę w dziele odzyskania niepodległości[11].

Uchwałą Rady Miasta Lwowa z listopada 1938 jednej z ulic we Lwowie nadano imię Zdzisława Sochockiego[12].

Przypisy

  1. 1 2 3 Zdzisław Sochocki. nieobecni.com.pl. [dostęp 2019-12-10].
  2. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 358.
  3. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 137.
  4. ↑ Dla Ciebie Polsko. Orlęta Lwowskie. „Panteon Polski”. 16 (20), s. 24, 1925-11-01. Lwów: Zarząd Okręgu Związku Legionistów Polskich we Lwowie.
  5. ↑ Świeżawski. II odcinek ↓, s. 502.
  6. ↑ Otto Bisanz: Pododcinek Kraszewskiego. W: Obrona Lwowa. 1–22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Jarosław Waniorek (red.). Warszawa: 1993, s. 455. ISBN 83-85218-56-4.
  7. ↑ Czesław Mączyński: Boje lwowskie. Cz. 1. Oswobodzenie Lwowa (1–24 listopada 1918 roku). T. I. Warszawa: 1921, s. 147.
  8. ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 809, tu jako ppor. Legionów Polskich Zdzisław Sochacki.
  9. 1 2 Świeżawski. II odcinek ↓, s. 505.
  10. ↑ W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 48.
  11. ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
  12. ↑ Symboliczne nadanie nazw związanych z Obroną Lwowa szeregowi ulic we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 265, s. 2, 22 listopada 1938.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.