Zdzisław Kieturakis
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1904
Mstów

Data i miejsce śmierci

7 listopada 1971
Gdańsk

Miejsce spoczynku

Cmentarz Srebrzysko

Zawód, zajęcie

lekarz chirurg

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Grób prof. Kieturakisa na gdańskim Srebrzysku

Zdzisław Aleksander Kieturakis (ur. 25 listopada 1904 w Mstowie, zm. 7 listopada 1971 w Gdańsku) – profesor zwyczajny, chirurg, nauczyciel akademicki i przedstawiciel tzw. "wileńsko-gdańskiej szkoły chirurgicznej".

Życiorys

Syn Stanisława. Został absolwentem wydziału lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie w 1934. Pracę lekarską rozpoczął jako wolontariusz w Klinice Chirurgicznej prof. Kornela Michejdy[1]. Należał do medycznej Polskiej Korporacji Akademickiej Leonidania, w której w latach 1930-32 pełnił funkcję Oldermana (wychowawcy). Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 235. lokatą w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych[2]. Tytuł doktora medycyny uzyskał w roku 1938, a w roku następnym – w wieku lat 35 – otrzymał nominację na stanowisko adiunkta uniwersyteckiej kliniki chirurgicznej.

W okresie kampanii wrześniowej został zmobilizowany i pełnił służbę w garnizonie wileńskim. Po krótkim okresie internowania został zwolniony z rozwiązanej tymczasem kliniki uniwersyteckiej. Okres II wojny światowej spędził w Wilnie, gdzie brał czynny udział w strukturach ruchu oporu Armii Krajowej organizując opiekę lekarską i operując żołnierzy AK.

Pod koniec roku 1945 Kieturakis opuścił Wilno i po krótkich pobytach w Łodzi i w Kaliszu objął stanowisko adiunkta kliniki chirurgicznej w nowo powstałej Akademii Lekarskiej w Gdańsku. W roku 1948 poprzez habilitację uzyskał tytuł docenta. W 1949 roku zorganizował III katedrę i klinikę chirurgiczną Akademii Lekarskiej, którą kierował aż do swojej śmierci w roku 1971.

Był prekursorem wielu nowych metod leczenia chorób wrzodowych i nowotworowych. Jego zainteresowania badawcze dotyczyły chirurgii wątroby i dróg żółciowych, przewodu pokarmowego i gruczołów wewnętrznych. Jako pierwszy w Polsce wszczepił elektryczny rozrusznik serca[1]. Wiele jego publikacji pozostaje do dnia dzisiejszego źródłem aktualnej wiedzy medycznej. Wykształcił grono doskonałych chirurgów, z których dziesięciu uzyskało stopień doktora habilitowanego, a wielu innych doktora medycyny. Zasługi profesora Kieturakisa dla gdańskiej medycyny i nauki zostały uhonorowane przyznaniem mu tytułu "Gdańszczanin XX–lecia". Był członkiem wielu towarzystw naukowych w kraju i zagranicą, kierował pracą Oddziału Pomorskiego Towarzystwa Chirurgów Polskich. Przewodniczący Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[1]. Został pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. Na jego pomniku wyryto tekst przysięgi Hipokratesa[1].

Jego imieniem nazwano m.in. szkołę medyczną w Wejherowie. 15 października 2012 roku nazwano salę wykładową w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym w Gdańsku jego imieniem.

W latach 60. kursowało po Gdańsku powiedzenie podkreślające wybitne zdolności chirurgiczne profesora Kieturakisa: Ciebie to już tylko Kieturakis może poskładać. W innej wersji brzmiało to tak: "Jak cię pobiję, to nawet Kieturakis cię nie poskłada."

Pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IX, kwatera profesorów)[3].

Odznaczenie

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Stanisław Gierszewski (red.), Pomorscy patroni ulic Trójmiasta, Wydanie I, Ossolineum, Wrocław 1977, brak nr ISBN
  2. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 179.
  3. ↑ Zdzisław Kieturakis. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-05-22].
  4. ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 1 maja 1953 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1953 r. nr 54, poz. 660).

Bibliografia

  • Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1938, Warszawa 1938
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
  • Biogram w Gedanopedii
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.