Data i miejsce urodzenia |
8 lutego 1886 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 października 1932 |
Zawód, zajęcie |
inżynier budowlany |
Odznaczenia | |
Zbigniew Alojzy Wlassics (ur. 8 lutego 1886 w Czerniowcach, zm. 15 października 1932 we Lwowie) – polski architekt, inżynier budowlany.
Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej (1912)[1]. W latach 1911–1912 był asystentem 1. Katedry Budowy Maszyn w Politechnice Lwowskiej[1]; w latach 1913–1918, z przerwami spowodowanymi służbą wojskową, był generalnym dyrektorem Galicyjskiej Spółki Przemysłowej i Budowlanej we Lwowie, fabryki wyrobów ceramicznych w Drohobyczu i Rzeszowie i w kopalni torfu w Dolinie[1]. W 1918 pracował w Centrali Odbudowy Kraju w dziale ceramicznym, w latach 1919–1921 pełnił służbę w Wojsku Polskim[1]. W stopniu kapitana walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej oraz w obronie Lwowa. Po zakończeniu działań wojennych razem z Romanem Völpelem i Karolem Machalskim założył przedsiębiorstwo budowlane. W latach 1922–1926 prowadził szereg własnych lub przez siebie zorganizowanych przedsiębiorstw: stolarnię maszynową i tartaki, międlarnie, roszarnie oraz czesalnie lnu i konopi, wytwórnię maszynową gobelinów i kilimów[1]. Od 1927 pełnił funkcję naczelnika Okręgu Legalizacji Narzędzi Mierniczych we Lwowie[1]. Pełnił funkcję rzeczoznawcy Lwowskiej Izby Handlowej w sprawach standaryzacji lnu.
Zmarł na atak serca 15 października 1932. Został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim (pole nr 49).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)[2]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Album inżynierów i techników w Polsce. T. 1, Cz. 1, Politechnika Lwowska : rys historyczny : informacje., Lwów: Tow. Bratniej Pomocy Stud. Polit. Lwowskiej, 1932, s. 111 .
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi przy organizacji służby legalizacji narzędzi mierniczych”.