Zbigniew Kosycarz
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1925
Smugawa

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1995
Gdańsk

Przyczyna śmierci

nowotwór[1]

Miejsce spoczynku

cmentarz Oliwski (kw. VI rz. 9)

Zawód, zajęcie

fotoreporter

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”
Grób Zbigniewa Kosycarza i jego żony

Zbigniew Kosycarz (ur. 26 lipca 1925 w Smugawie k. Lubnia, zm. 12 stycznia 1995 w Gdańsku) – polski fotoreporter związany z Gdańskiem i Pomorzem Gdańskim.

Życiorys

Pochodził z Małopolski. Ukończył gimnazjum w Kętach koło Oświęcimia. Jako komendant krakowskiego hufca Związku Harcerstwa Polskiego został oddelegowany do zakładania w Gdańsku drużyn harcerskich. Studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (studiów nie ukończył). Był fotografem na transatlantyku MS Batory.

Po przeprowadzce w czerwcu 1945 do Gdańska przez kilkadziesiąt lat dokumentował odbudowę po II wojnie światowej i życie codzienne miasta. Był fotoreporterem „Dziennika Bałtyckiego” (od 1948) i od marca 1949 „Głosu Wybrzeża”. Jego fotografie ukazywały się w „Przekroju” i „Rzeczpospolitej”.

Jako t.p. „Halski” współpracował z organami bezpieczeństwa państwa w okresie od czerwca 1948 do lipca 1949.[2]

W 1972 otrzymał tytuł Gdańszczanina Roku. Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (za 1979)[3].

Od 1957 był żonaty z Ludmiłą (1932-1981), gdańską dziennikarką. Od 1959 mieszkali na Starym Mieście, przy ul. Podwale Staromiejskie 89. Ojciec fotoreportera Macieja Kosycarza (1964-2020). Został pochowany na cmentarzu Oliwskim (kwatera 6-9-4)[4].

Od 1997 organizowany jest Pomorski Konkurs Fotografii Prasowej Gdańsk Press Foto imienia Zbigniewa Kosycarza. Otrzymał odznakę honorową „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”[5], natomiast w 2009 przyznano mu pośmiertnie Medal Księcia Mściwoja II, jedno z najwyższych wyróżnień w Gdańsku.

W grudniu 2020 jednemu z gdańskich tramwajów nadano imię Zbigniewa i Macieja Kosycarzy[6][7].

grób Zbigniewa i Macieja Kosycarzów w 2023

Przypisy

  1. ↑ Maciej Kosycarz: Byłem palaczem, ale na szczęście w porę się zbadałem. trojmiasto.wyborcza.pl, 22 grudnia 2017. [dostęp 2020-03-30].
  2. ↑ Anna, Były współpracownik bezpieki patronem gdańskiego tramwaju [online], Gdańsk Strefa Prestiżu, 10 grudnia 2020 [dostęp 2023-03-04] (pol.).
  3. ↑ Splendor Gedanensis 2016. Dali najwięcej gdańskiej kulturze
  4. ↑ Zbigniew Kosycarz. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-07-27].
  5. ↑ Grażyna Bral i inni red., Słownik dziennikarzy i publicystów Pomorza 1945 – 2005, Gdańsk: Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Oddział Morski w Gdańsku, 2008, s. 88.
  6. ↑ Tramwaj Kosycarzy i odsłonięcie godne mistrza dowcipu. ibedeker.pl, 2020-12-11. [dostęp 2020-12-11].
  7. ↑ Tramwaj Zbigniewa i Macieja Kosycarzy jeździ po Gdańsku. trojmiasto.wyborcza.pl, 2020-12-11. [dostęp 2020-12-11].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.