Zazule
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

złoczowski

Powierzchnia

1,094 km²

Wysokość

313 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


630
575,8 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3265

Kod pocztowy

80716

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zazule”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zazule”
Ziemia49°48′57″N 24°57′11″E/49,815833 24,953056

Zazule (w II Rzeczypospolitej Zazule-Kozaki[1], ukr. Зозулі) – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie złoczowskim na Ukrainie. Miejscowość liczy 630 mieszkańców.

Pod koniec XIX w. część wsi nosiła nazwę Kopanie[2].

W miejscowości gościł obóz edukacyjny „Politechnika-4” Politechniki Lwowskiej.

Położenie

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Zazule to wieś w powiecie złoczowskim na południowy wschód od sądu powiatowego i urzędu pocztowego w Złoczowie. Zabudowania wsi leżą rozrzucone wśród lasów. Wieś powstała z pojedynczych osad leśnych na obszarze dawnych dóbr złoczowskich. Osady te już po roku 1848 złączone zostały w jedną gminę administracyjną.

Ludność

W latach 1880–1902 na obszarze dworu było 821 osób wyznania rz-kat., 955 gr.-kat. 113 izrael.; 1203 Rusinów, 686 Polaków. Parafia rz.-kat. i gr.-kat. znajdowały się w Złoczowie. W części wsi Monastyrek była drewniana cerkiew, należąca do oo. bazylianów ze Złoczowa. Cerkiew tą ok. 1873 r. rozebrano. Mieściły się w niej portrety Sobieskich[3].

Od 1925 r. tutejsi wierni rzymskokatoliccy należeli do nowo utworzonej parafii Zazule-Kozaki[4]. W czerwcu 1945 r. wyjechali oni prawie wszyscy wraz z ks. proboszczem Michałem Krallem (1894-1962) na Ziemie Zachodnie, osiedlając się głównie we wsi Pyrzany, gdzie kontynuują swoje tradycje[5].

W okresie międzywojennym wieś w powiecie złoczowskim w województwie tarnopolskim. W latach 1940–1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN – UPA zamordowali tutaj 12 Polaków[6].

Ludzie związani ze wsią

We wsi, w grobowcu przy miejscowym kościele pw. Karola Boromeusza, zbudowanym w stylu neogotyckim w 1906 r.[7], został pochowany bp. Karol Hryniewiecki[8], polski duchowny rzymskokatolicki, działacz polityczny II RP, biskup diecezjalny wileński w latach 1883–1889, od 1891 arcybiskup tytularny Perge, poseł na Sejm Litwy Środkowej. Ten grobowiec w latach 50. XX w. został zniszczony z polecenia komunistycznych władz[9].

Przypisy

  1. ↑ Agnieszka Watral, Pyrzany 1945-2005. By młodzi nie zapomnieli, Pyrzany-Zielona Góra 2011, s. 5–8, ISBN 978-83-60218-30-3.
  2. ↑ Kopanie 9.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 372.
  3. ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV. Warszawa: 1880–1902, s. 505.
  4. ↑ Grzegorz Rąkowski, Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Cześć III. Ziemia Lwowska, 2007, s. 291, ISBN 978-83-89188-66-3.
  5. ↑ Agnieszka Watral, tamże.
  6. ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 514–515, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
  7. ↑ Grzegorz Rakowski, Tamże.
  8. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum Humanistycznego im. Króla Jana Sobieskiego w Złoczowie za rok szkolny 1928/29. Złoczów: Drukarnia Wilhelma Zukerkandla, 1929, s. 10.
  9. ↑ T. Dudek. Sylwetki kapłanów – proboszczów parafii św. Jakuba Ap. w Tuchowie. „Tuchowskie Wieści”. 3(121), s. 28, maj–czerwiec–lipiec 2011. Towarzystwo Miłośników Tuchowa. ISSN 1234-6640. [dostęp 2018-09-14].

Bibliografia

  • Z Kozaków i Pyrzan. Kresowe biografie. Pod redakcją Bogusława Mykietowa. Pyrzany-Zielona Góra 2011, ISBN 978-83-60218-31-0.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.