Zawłaszczenie (łac. occupatio) – jeden ze sposobów pierwotnego nabycia własności (najstarszy w prawie rzymskim).

W prawie rzymskim

Occupatio polegało na prostym objęciu w posiadanie rzeczy niczyjej (res nullius). Rzecz niczyja staje się własnością tego, kto pierwszy ją zawładnął (Res nullius cedit primo occupanti)[1]. Konkretniej zawłaszczeniu podlegały następujące kategorie rzeczy:

  • omnia quae terra mari caelo capiuntur - to wszystko, co chwyta się na ziemi, w morzu i w powietrzu
  • res derelictae - rzeczy porzucone świadomie przez właściciela
  • thesaurus - skarb, tak dawno ukryty, że zatraciła się pamięć o jego pierwotnym właścicielu
  • mienie należące do nieprzyjaciela na terenie Rzymu.

We współczesnym prawie polskim

W polskim Kodeksie cywilnym zawłaszczenie uregulowano w art. 181:

Art. 181. Własność ruchomej rzeczy niczyjej nabywa się przez jej objęcie w posiadanie samoistne.

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.