Zasada Shelforda – sformułowana przez Ernesta Shelforda zasada mówiąca, iż zarówno zbyt niskie, jak i zbyt wysokie natężenie różnych czynników ekologicznych wpływa na organizmy ograniczająco. Możliwość bytowania organizmów określają dwie wartości, tzw. ekstrema działającego czynnika: minimum i maksimum. Zakres między minimum a maksimum nazywamy zakresem tolerancji. Ze względu na tolerancyjność wyróżnia się:

• eurybionty – organizmy charakteryzujące się wysoką tolerancją względem danego czynnika środowiska;
• stenobionty – organizmy charakteryzujące się niską tolerancją względem danego czynnika środowiska.

Zobacz też

• prawo minimum Liebiga
• zasada Alleego

Bibliografia

• Encyklopedia Biologia. Agnieszka Nawrot (red.). Kraków: Wydawnictwo GREG, s. 489–490. ISBN 978-83-7327-756-4.