Zapalenie tchawicy (łac. tracheitis) – choroba górnych dróg oddechowych, zazwyczaj o etiologii wirusowej^[1]. Najczęstszymi drobnoustrojami są wirusy grypy, paragrypy, rhino, adeno, RS oraz rzadziej bakterie atypowe: Chlamydia pneumoniae oraz Mycoplasma pneumoniae^[1]. W formie ostrej przebiega często z zapaleniem oskrzeli oraz krtani (pseudokrup)^[1]. Zakażenie tchawicy może być wstępem do zapalenia oskrzeli. W postaci przewlekłej często ma wspólną etiologię i przebieg z przewlekłym zapaleniem gardła. Ostre zapalenie tchawicy zaczyna się nagle bólami za mostkiem, nasilającymi się przy głębokim oddychaniu oraz kaszlem, początkowo suchym i bolesnym, następnie przechodzącym w kaszel wilgotny. Schorzeniu mogą towarzyszyć inne objawy stanu zapalnego, takie jak stany podgorączkowe, osłabienie i złe samopoczucie.

Leczenie

Leczenie polega na zapewnieniu choremu powietrza właściwego do oddychania, a więc ciepłego, czystego i wilgotnego. Stosuje się inhalację z węglanu sodowego, olejków eterycznych lub ziół o działaniu ściągającym. Podaje się leki przeciwzapalne, w wyjątkowych przypadkach sulfonamidy. Ponieważ czynnikiem sprawczym najczęściej są wirusy, podawanie antybiotyków jest bardzo dyskusyjne^[1].

Klasyfikacja ICD10

Przypisy