Entezopatia nadkłykcia bocznego
epicondylitis lateralis humeri
Ilustracja
Epicondylus lateralis humeri
Klasyfikacje
ICD-10

M77.1
Entezopatia nadkłykcia bocznego – Łokieć tenisisty

Entezopatia nadkłykcia bocznego kości ramiennej, łokieć tenisisty[1] (łac. epicondylitis lateralis humeri) – zespół bólowy tkanek miękkich położonych bocznie w stosunku do stawu łokciowego, pochodzący najczęściej z uszkodzonego przyczepu mięśnia prostownika palców, który przyczepia się do nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Ból może promieniować, zgodnie z przebiegiem mięśnia, w kierunku przedramienia i nadgarstka.

Uszkodzenia tego przyczepu najczęściej zdarzają się w wyniku wykonywania naprzemiennych ruchów prostowania i odwracania nadgarstka, takich jak na przykład używanie śrubokręta, ale również odbijanie piłki z bekhendu przy zgiętym łokciu (stąd alternatywna nazwa choroby). Do choroby predysponują również czynności takie jak noszenie ciężkich przedmiotów przy wyprostowanych łokciach, wykonywanie ruchów podobnych jak przy wyrywaniu chwastów lub depilacji.

Diagnostyka

Test Thomsona (Objaw łokcia tenisisty) oraz test Cozena[2][3].

Leczenie

Ogólnie dowody na efektywność jakichkolwiek działań są słabe[4]. Zwykle wystarcza wypoczynek. W przypadku braku poprawy konieczne może być zastosowanie leczenia rehabilitacyjnego, zwłaszcza masaży, ultradźwięków i okładów z lodem[5]. Brak poprawy nakazuje unieruchomienie kończyny górnej, zgiętej pod kątem prostym w stawie łokciowym. W pojedynczych przypadkach konieczne może okazać się leczenie operacyjne, polegające na uwolnieniu rozcięgna mięśnia prostownika wspólnego palców. W jednym z badań wykazano, że kortykosteroidy przynoszą krótkookresową poprawę, ale w dłuższym aspekcie czasu nie przynoszą korzyści, a nawet mogą zaszkodzić[6].

Po okresie ostrego bólu, może wystąpić nawet kilkumiesięczny okres mniej nasilonych dolegliwości bólowych. Wówczas należy bezwzględnie unikać czynności obciążających staw łokciowy. Ulgę przynosi też stosowanie opaski na przedramieniu, zwykle 5 cm poniżej stawu łokciowego, która zmniejsza napięcie mięśnia prostownika palców.

Przypisy

  1. ↑ SB Kaminsky, CL Baker, Lateral epicondylitis of the elbow., „Tech Hand Up Extrem Surg”, 4 (7), 2006, s. 179-89, DOI: 10.1097/00130911-200312000-00009, PMID: 16518219.
  2. ↑ Klaus Buckup "Testy kliniczne w badaniu kości stawów i mięśni" Warszawa 2008 str.103
  3. ↑ Valentin C Dones i inni, The diagnostic validity of musculoskeletal ultrasound in lateral epicondylalgia: a systematic review, „BMC Medical Imaging”, 14, 2014, s. 10, DOI: 10.1186/1471-2342-14-10, ISSN 1471-2342, PMID: 24589069, PMCID: PMC4015882 [dostęp 2020-10-08].
  4. ↑ L. Bisset i inni, A systematic review and meta-analysis of clinical trials on physical interventions for lateral epicondylalgia., „British Journal of Sports Medicine”, 7 (39), 2005, 411-22; discussion 411-22, DOI: 10.1136/bjsm.2004.016170, PMID: 15976161.
  5. ↑ P. Manias, D Stasinopoulos, A controlled clinical pilot trial to study the effectiveness of ice as a supplement to the exercise programme for the management of lateral elbow tendinopathy., „British Journal of Sports Medicine”, 1 (40), 2005, s. 81-5, DOI: 10.1136/bjsm.2005.020909, PMID: 16371498.
  6. ↑ L Bisset i inni, Mobilisation with movement and exercise, corticosteroid injection, or wait and see for tennis elbow: randomised trial., „British Medical Journal”, 7575 (4;333), 2006, s. 939, DOI: 10.1136/bmj.38961.584653.AE, PMID: 17012266.

Zobacz też

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.