Zamek w Łące Prudnickiej
Schloss Wiese
Symbol zabytku nr rej. 201/56 z 7.08.1956
Ilustracja
Zamek w Łące Prudnickiej
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Łąka Prudnicka

Adres

ul. Głuchołaska 16
48-200 Łąka Prudnicka

Styl architektoniczny

renesans
neogotyk

Ukończenie budowy

XV wiek

Ważniejsze przebudowy

XVI wiek
1615–1617
1875–1883

Pierwszy właściciel

Piastowie opolscy

Kolejni właściciele

Panowie z Wierzbnej
Mettichowie
Sedlniccy z Choltic
Stadnina Koni Prudnik

Obecny właściciel

Przemysław Krokowski

Położenie na mapie gminy Prudnik
Mapa konturowa gminy Prudnik, blisko centrum na dole znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Łące Prudnickiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Łące Prudnickiej”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Łące Prudnickiej”
Położenie na mapie powiatu prudnickiego
Mapa konturowa powiatu prudnickiego, na dole po lewej znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Łące Prudnickiej”
Ziemia50°18′58,7″N 17°32′12,2″E/50,316306 17,536722
Strona internetowa

Zamek w Łące Prudnickiej (niem. Schloss Wiese) – zabytkowy zamek położony we wsi Łąka Prudnicka w województwie opolskim w Polsce[1].

Historia

Herb rodziny Mettichów

Zamek został wzniesiony w XV wieku jako siedziba Piastów opolskich, którzy wówczas panowali nad Prudnikiem i jego okolicami. W 1481 śląsko-czesko-morawski rycerski ród Wierzbnów kupił prudnicką kasztelanię wraz z zamkiem w Łące Prudnickiej[2].

Śląski ród arystokratyczny Mettichów stał się właścicielem zamku wraz z całą wsią w 1592. Zamek w Łące Prudnickiej stał się centrem ich dóbr[2]. Mettichowie byli wówczas właścicielami kilku wsi w okolicy Prudnika, między innymi Moszczanki, Niemysłowic, Klisina, Ściborzyc Małych[3], Piorunkowic[4], Wierzbia i części Rudziczki[5], a w XVII wieku stali się właścicielami miasta Korfantów[6].

Mettichowie przeprowadzili kilkuetapową przebudowę zamku na renesansową rezydencję, zgodnie z ówczesną modą[2]. Dwie główne przebudowy miały miejsce w XVI wieku i w latach 1615–1617. Nadano mu wówczas cechy renesansowe[7]. Powstało czteroskrzydłowe założenie z wewnętrznym dziedzińcem, budynki zamku zostały dwukondygnacyjne częściowo podpiwniczone[2]. Na elewacjach zastosowano specjalną technikę dekoracyjną sgraffito[8][2], która polega na nakładaniu kolejnych, kolorowych warstw tynku lub kolorowych glin i na zeskrobywaniu fragmentów warstw wierzchnich w czasie, kiedy jeszcze one nie zaschły (nie utwardziły się)[8]. W południowym skrzydle znajdowała się brama z sienią przejazdową[2].

Mettichowie byli protestantami. W 1605 cesarz w uznaniu rodu nadał Joachimowi Mettichowi tytuł barona[2]. W 1629 cesarz Ferdynand II Habsburg wysłał kapitana La Mordima i jezuitę Cygnaeusa, żeby zmusili Joachima Metticha i jego poddanych do przejścia na katolicyzm pod koniec jego życia[9]. Zaowacowało to budową kaplicy w północnej części skrzydła wschodniego zamku[2].

Anna i Maria von Mettich w 1829 sprzedały swoje zadłużone dobra generałowej Colomb. Rok później od Colomb Łąkę Prudnicką wraz z dobrami w Niemysłowicach, Chocimiu oraz Spalonym Dworem kupił Johann Karl Sedlnitzky von Choltitz herbu Odrowąż. Z powodu wystąpień chłopów w Łące Prudnickiej związanych z Wiosną Ludów w 1848 schronił się w Spalonym Dworze na kilka dni, a następnie powrócił na zamek w Łące Prudnickiej i wprowadził reformy dotyczące zniesienia pańszczyzny, oczynszowania chłopów[10].

Wieża zamkowa z XIX wieku

Johann Karl przeprowadzili kolejne przebudowy zamku. Około 1840 zburzył zamkową kaplicę[2]. Odnowił zamek w latach 1875–1883. Zostało mu nadanych wiele cech neogotyckich[11]. W południowo-zachodnim narożniku wzniósł kwadratową wieżę[2]. Do właścicieli zamku należał też pobliski kompleks leśny nad rzeką Prudnik, zwany Lasem Niemysłowickim[12].

Hermann von Choltitz, landrat powiatu prudnickiego, opuścił zamek wraz z rodziną w marcu 1945 w obawie przez zbliżającym się frontem[2]. Ostatnim niemieckim właścicielem zamku był generał piechoty Dietrich von Choltitz. W czasie II wojny światowej Dietrich zasłynął jako „Zbawca Paryża”[13][14], za sprzeciwienie się wykonaniu rozkazu Adolfa Hitlera, który nakazywał zniszczenie Paryża, za co in absentia został przez hitlerowców skazany na karę śmierci. Do wiosny 1947 pozostawał w niewoli alianckiej[15], a następnie zamieszkał w Baden-Baden w Niemczech Zachodnich.

W 1953 obiekt przejęła Stadnina Koni w Prudniku[8]. W latach 80. XX wieku w zamku mieścił się hotel[16].

W 2006 zamek został zlicytowany za 250 tysięcy zł.[17] przez Przemysława Krokowskiego i Marię Bodgani, którzy zapowiadali przebudowę zamku na centrum hotelowo–konferencyjne[18]. Od tej pory popada w ruinę[19][20][21]. Prywatny właściciel nie przeprowadził żadnych prac konserwatorskich ani zabezpieczających[2]. Jedynie w czerwcu 2015 wrócił do Łąki Prudnickiej by uporządkować zarośla na dziedzińcu zamku[22]. Syn Dietricha von Choltitza, Timo von Choltitz, próbował bezskutecznie odzyskać zamek[23].

Sąd nałożył na Krokowskiego trzy tysiące złotych grzywny za nie wywiązanie się z umowy. Po roku karę zamienił na 30 dni aresztu. Krokowski przebywa w Stanach Zjednoczonych, nie płaci podatków za zamek. Gmina Prudnik wielokrotnie wysyłała pisma, uruchamiała procedury prawne i skarbowe, w celu otrzymania pieniędzy. Restauracja zamku przez gminę jest niemożliwa, gdyż nie posiada wystarczających środków. Burmistrzowie Prudnika Franciszek Fejdych i Grzegorz Zawiślak bezskutecznie podejmowali starania w celu ratowania zamku[14]. Wiceburmistrz Prudnika Jarosław Szóstka w wywiadzie dla Polskiego Radia Opole stwierdził[24]:

Jako gmina niewiele w tej sprawie możemy zrobić. Nie mamy w swoich zadaniach i w swojej strukturze jednostki, która zajmowałaby się monitorowaniem i dbaniem o zabytki. Jesteśmy w stałym kontakcie z opolskim konserwatorem zabytków.

Ze względu na wiele samobójstw przez powieszenie, do których doszło w ostatnich latach na terenie zamku, jest on popularnie nazywany „zamkiem wisielców”[8].

Architektura

Zamek znajduje się tuż przy wjeździe do Łąki Prudnickiej od strony Prudnika, przy drodze krajowej nr 40[24]. Pomimo postępującej dewastacji zachowały się wszystkie zamkowe skrzydła. W południowo-zachodnim narożniku wznosi się kwadratowa neogotycka wieża, zbudowana w XIX wieku z inicjatywy Johanna Karla, natomiast w południowo-wschodnim narożniku jest okrągła baszta zwieńczona stożkowym dachem. Na elewacjach widoczne są resztki renesansowych dekoracji sgraffitowych. W zrujnowanych wnętrzach pozostało kilka sklepień kolebkowych z lunetami[2]. Budowli grozi seria katastrof budowlanych w jej poszczególnych częściach[25]. Zamek ma 53 pomieszczenia o powierzchni prawie 3 tys. m². Należy do niego 2,5-hektarowy park[17].

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 111.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Łąka Prudnicka [online], Zamki znane i nieznane [dostęp 2021-05-11] (pol.).
  3. Uchwała Nr XLIV/412/18 z dnia 29 sierpnia 2018 r. – Dziennik Urzędowy Województwa Opolskiego.
  4. Piorunkowice [online], www.palaceslaska.pl [dostęp 2020-08-22].
  5. Andrzej Dereń, Tygodnik Prudnicki – Archiwum odkrywcy: Żołnierz z obrazu [online], tygodnikprudnicki.pl, 16 lutego 2011 [dostęp 2020-08-22].
  6. Stolica Gminy Korfantów [online], Nyskie Księstwo Jezior i Gór [dostęp 2020-08-22] (pol.).
  7. Łąka Prudnicka. Regiopedia, Opolskie, encyklopedia regionów [online], web.archive.org, 14 września 2016 [dostęp 2019-03-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-14].
  8. 1 2 3 4 Łąka Prudnicka, czyli generalski pałac samobójców [online], gwo24.pl [dostęp 2021-05-11] (pol.).
  9. Za: Agata Dendewicz, Franciszek Dendewicz, Niemysłowice w XVII i XVIII wieku [online], niemyslowice.info [dostęp 2020-08-26].
  10. NIEMYSŁOWICE W XVII I XVIII WIEKU [online], www.niemyslowice.info [dostęp 2020-08-12].
  11. Łąka Prudnicka [online], Polskie Zabytki [dostęp 2019-03-07].
  12. Andrzej Dereń, Tygodnik Prudnicki – Cichy zakątek [online], tygodnikprudnicki.pl, 4 listopada 2009 [dostęp 2020-02-21].
  13. Jak Ślązak z Wehrmachtu ocalił Paryż przed wyrokiem Hitlera [online], naszahistoria.pl, 20 marca 2015 [dostęp 2021-05-11] (pol.).
  14. 1 2 Zamek w Łące rozpada się [online], Prudnik24, 24 marca 2019 [dostęp 2021-05-11] (pol.).
  15. General der Infanterie Dietrich von Choltitz – Lexikon der Wehrmacht [online], www.lexikon-der-wehrmacht.de [dostęp 2017-11-22] (niem.).
  16. Andrzej Dereń, Patrzysz i płaczesz [online], 4 marca 2019 [dostęp 2019-03-07] (pol.).
  17. 1 2 Zamek poszedł za 250 tys. złotych [online], Nowa Trybuna Opolska, 31 października 2006 [dostęp 2021-05-12] (pol.).
  18. Andrzej Dereń, Tygodnik Prudnicki – Zamek ożył na sylwestra [online], www.tygodnikprudnicki.pl, 10 stycznia 2007 [dostęp 2019-03-07].
  19. Krzysztof Strauchmann, Renesansowy zamek niszczeje [online], nto.pl, 2 kwietnia 2008 [dostęp 2019-03-07] (pol.).
  20. Krzysztof Strauchmann, Właściciel pałacu w Łące Prudnickiej unika wymiaru sprawiedliwości [online], nto.pl, 2 października 2014 [dostęp 2019-03-07] (pol.).
  21. Łąka Prudnicka. Urząd chce zabrać pałac [online], nto.pl, 11 lutego 2012 [dostęp 2019-03-07] (pol.).
  22. Krzysztof Strauchmann, Pan zamku wrócił na swoje włości, „Tygodnik Kędzierzyn-Koźle/Prudnik/Głubczyce”, Tomasz Kapica – redaktor prowadzący, 23 (321), bezpłatny dodatek do „Nowej Trybuny Opolskiej”, Opole: Pro Media, 5 czerwca 2015, s. 1, OCLC 833857597.
  23. Krzysztof Strauchmann, Syn generała von Choltitza przyjeżdża opowiedzieć o swoim ojcu, obrońcy Paryża, „Nowa Trybuna Opolska”, 19 czerwca 2016 [dostęp 2019-03-07] (pol.).
  24. 1 2 Jan Poniatyszyn, Zaniedbany zamek w Łące Prudnickiej stwarza zagrożenie dla kierowców i pieszych. Właściciel ignoruje zalecenia konserwatora zabytków [online], Radio Opole, 2 października 2020 [dostęp 2021-05-12] (pol.).
  25. Andrzej Dereń, Zobacz zamek w Łące z lotu drona: To nie będzie miły widok - Teraz Prudnik! [online], 25 kwietnia 2019 [dostęp 2021-05-11] (pol.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.