 Soliskowe Turnie i Soliskowe Czuby od wschodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 2350 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
10 czerwca 1906 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′32″N 20°01′57″E/49,158889 20,032500 | |
Zadnia Soliskowa Turnia (słow. Zadná Solisková veža, niem. Hinterer Soliskoturm, węg. Hátsó Szoliszkótorony) – turnia o wysokości ok. 2350 m n.p.m. znajdująca się w Grani Soliska w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Soliskowych Czub oddzielona jest Pośrednią Soliskową Ławką, a od Skrajnej Soliskowej Turni oddziela ją Niżnia Soliskowa Ławka. Zadnia Soliskowa Turnia jest wyłączona z ruchu turystycznego, na jej wierzchołek mają wstęp jedynie taternicy.
Zadnia Soliskowa Turnia jest wyższą z dwóch Soliskowych Turni znajdujących się w Grani Soliska (Skrajna Soliskowa Turnia jest niższa o ok. 8 m). U jej stóp znajduje się Soliskowy Ogród – duży, skalisty taras, który znajduje się nieco powyżej Doliny Młynickiej. Dla taterników stanowi on punkt wyjściowy do wschodnich ścian Soliskowych Turni i północno-wschodniej ściany Małego Soliska.
Historia
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Günter Oskar Dyhrenfurth i Hermann Rumpelt, 10 czerwca 1906 r. – letnie,
- Gyula Hefty i Lajos Rokfalusy, 25 marca 1913 r. – zimowe.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.