Zadnia Świnkowa Szczerbina
Ilustracja
Zadnia Świnkowa Szczerbina między Kołowym Szczytem a masywem Świnki (podpisanym jako Bździochowa Grań)
Państwo

 Słowacja

Wysokość

ok. 2170 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Kołowy Szczyt, Świnka

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zadnia Świnkowa Szczerbina”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zadnia Świnkowa Szczerbina”
Ziemia49°12′42,7″N 20°11′39,6″E/49,211861 20,194333

Zadnia Świnkowa Szczerbina (słow. Štrbina za Bránou, Štrbina za bránami, niem. Hintere Swinkascharte, Hintere Hahnenkammscharte, węg. Hátsó Szvinkacsorba, Hátsó Tarajoscsorba) – wąska przełęcz znajdująca się na wysokości ok. 2170[1] lub ok. 2160[2] m w dolnej części zachodniej grani Kołowego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Jest położoną najbliżej Kołowego Szczytu z trzech przełączek w górnym odcinku Bździochowej Grani pomiędzy kopułą szczytową masywu na południowym wschodzie a Świnką na północnym zachodzie. W dalszej części grani znajdują się kolejno Wyżnia Bździochowa Brama i Skrajna Świnkowa Szczerbina. Pomiędzy Zadnią Świnkową Szczerbiną a Wyżnią Bździochową Bramą wznosi się niewielki garb o wysokości ok. 2182 m[2][1].

Stoki południowo-zachodnie opadają z grani do Doliny Czarnej Jaworowej. Zbiega z niej urwisty żleb, mający wylot pomiędzy Czarnymi Młakami a Czarnym Bańdziochem. Na północ od Zadniej Świnkowej Szczerbiny znajduje się Bździochowa Kotlina – górne piętro Doliny Kołowej. Pod samym siodłem znajdują się dwa równoległe kominy, niżej skalisty żleb[2].

Na przełęcz nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie z Doliny Czarnej Jaworowej na Wyżnią Bździochową Bramę i dalej granią[2].

Pierwszego wejścia na przełęcz dokonali podczas przejścia granią 13 sierpnia 1908 r. Antoni Jakubski, Adam Konopczyński i Stanisław Szulakiewicz[2].

Czasami przełęcz jest po polsku niepoprawnie nazywana Szczerbiną za Bramą[2].

Przypisy

  1. 1 2 Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
  2. 1 2 3 4 5 6 Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 194–195. ISBN 83-217-2472-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.