| wieś | |
 Fragment miejscowości | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
340-365[1] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
129[2] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-820[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DLB |
| SIMC |
0190271 |
Położenie na mapie gminy Leśna _location_map.png.webp) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  | |
 51°00′14″N 15°22′34″E/51,003889 15,376111[4] | |
Zacisze (niem. Hartha[1]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, we wschodniej części gminy Leśna.
Położenie
Zacisze to wieś o zabudowie rozproszonej leżąca na lewym brzegu Kwisy, u północno-wschodniego podnóża Przedgórza Izerskiego, na wysokości około 340-365 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego.
Historia
Zacisze należą do starych wsi, ale nie wiadomo dokładnie kiedy powstało, na pewno istniało w XV wieku[1]. Po wojnie trzydziestoletniej nastąpił rozwój miejscowości, ponieważ na te tereny przybywały liczne grupy eskulantów z Czech zakładając kolonie i przysiółki[1]. W 1825 roku było tu 50 domów, w tym: szkoła ewangelicka z nauczycielem, 2 młyny wodne i wiatrak, we wsi działało 121 warsztatów płócienniczych[1]. W 1842 roku liczba domów wzrosła do 55, poza tym były tu: 2 młyny wodne, browar, szynk, 114 warsztatów płócienniczych, 12 innych rzemieślniczych i 3 handlarzy[1]. Na przełomie XIX i XX wieku Zacisze i okoliczne wsie ożywiły się, a jeszcze bardziej po zbudowaniu jezior zaporowych na Kwisie[1].
Po 1945 roku Zacisze pozostało wyludniającą się wsią rolniczą[1]. W 1978 roku było tu 37 gospodarstw rolnych, w 1988 roku ich liczba zmalała do 12[1].
Oświata
Dzieci z Zacisza dowożone są do szkoły podstawowej w Stankowicach (klasy 0-3), a klasy od 4-6 do szkoły w Smolniku, młodzież gimnazjalna dowożona jest do Gimnazjum w Leśnej.
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 462, 463. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1590 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 155281
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.