Morze Północne 1939-1940

Po wybuchu II wojny światowej działał na Morzu Północnym. Od października 1939 do lutego 1940 uczestniczył w trzech nocnych operacjach stawiania zagród minowych na wodach angielskich, na skutek których zatonęło ponad 20 statków^[2]:
– 17/18 października 1939 w ujściu rzeki Humber (wraz z niszczycielami „Wilhelm Heidkamp”, „Friedrich Eckoldt”, „Diether von Roeder”, „Hans Lüdemann” i „Hermann Künne”),
– 12/13 listopada 1939 u ujścia Tamizy (z niszczycielami „Wilhelm Heidkamp, „Hans Lüdemann” i „Hermann Künne”),
– 10/11 stycznia 1940 pod Newcastle (wraz z „Anton Schmitt”, „Wilhelm Heidkamp”, „Richard Beitzen”, „Friedrich Ihn” i „Friedrich Eckoldt”).

W dniach 18–20 lutego 1940 wraz z „Wilhelm Heidkamp” eskortował pancerniki „Scharnhorst” i „Gneisenau” i krążownik „Admiral Hipper” w operacji Nordmark przeciw żegludze pomiędzy Norwegią a Szetlandami, zakończonej bez sukcesów^[3]. W marcu-kwietniu 1940 był remontowany i nie wziął udziału w inwazji na Norwegię^[4] (w toku inwazji zostały zatopione pod Narwikiem wszystkie pozostałe niszczyciele typu 1936 i „Galster” pozostał jedynym reprezentantem typu, działając później wspólnie z niszczycielami typu 1934).

W dniach 4–10 czerwca 1940 wziął udział w operacji Juno – eskorcie pancerników „Scharnhorst” i „Gneisenau” i krążownika „Admiral Hipper” atakujących alianckie transporty z Norwegii (z niszczycielami „Hermann Schoemann”, „Erich Steinbrick” i „Hans Lody” i torpedowcami „Falke” i „Jaguar”). Później, w dniach 25–28 lipca 1940 eskortował z Trondheim do Kilonii storpedowany pancernik „Gneisenau” (z krążownikiem „Nürnberg”, niszczycielami „Friedrich Ihn”, „Paul Jacobi”, „Hans Lody” i 5 torpedowcami)^[1].

Nocami 14/15 sierpnia, 1/2 i 7/8 września 1940 trzykrotnie osłaniał operacje stawiania zagród minowych na południowo-zachodnim Morzu Północnym (odpowiednio: SW2, SW3 i SW0), w tym 14/15 sierpnia sam z niszczycielem „Paul Jacobi” stawiał miny^[5].

Zachodnia Francja 1940

11 września 1940 „Galster” został przebazowany do zachodniej Francji z innymi niszczycielami w związku z planami inwazji na Anglię i operował z Cherbourga, następnie Brestu. W nocy z 28 na 29 września 1940 stawiał miny na wodach angielskich (w zatoce Falmouth, wraz z „Paul Jacobi”, „Friedrich Ihn”, „Hans Lody”, „Erich Steinbrinck”, pod osłoną „Friedrich Eckoldt” i „Theodor Riedel”)^[5]. Podczas kolejnej akcji w nocy z 17/18 października, wraz z „Erich Steinbrinck”, „Friedrich Ihn” i „Hans Lody” wziął udział w pojedynku artyleryjskim z brytyjskimi krążownikami „Newcastle” i „Emerald” oraz niszczycielami, przerwanym przez Niemców.

Wraz z „Hans Lody” i „Richard Beitzen”, w nocy na 25 listopada 1940 zatopił w rejonie przylądka Lizard holenderski statek „Apollonia” (2156 BRT) i uszkodził statek „Stadion II”, a 29 listopada 1940 brał udział w zatopieniu 3 małych statków. Uczestniczył w następującym starciu z brytyjskimi niszczycielami rano 29 listopada koło przylądka Lizard, w którym „Hans Lody” uszkodził niszczyciel „Javelin”. 9 grudnia 1940 „Galster” wraz z „Hans Lody” powrócił do Niemiec, po czym był remontowany do kwietnia 1941^[4].

Mimo planów, nie brał udziału w eskorcie pancernika „Bismarck” do Norwegii, podczas jego wypadu na Atlantyk w maju 1941^[6]. 11–13 czerwca 1941 eskortował (wraz z „Eckoldtem”, „Lody”, Z23 i Z24) z Kilonii do Trondheim krążownik „Lützow”, który jednak został 12 czerwca uszkodzony torpedą lotniczą, po czym został odkonwojowany do Kilonii^[4][7].

Północna Norwegia i Arktyka 1941-1943

Od końca czerwca do listopada 1941 „Galster” działał przeciwko ZSRR na dalekiej północy, z baz w Norwegii (Kirkenes), w składzie 1. dywizjonu 6. Flotylli. Podczas pierwszej akcji 13 lipca wraz z „Lody” i „Hermannem Schoemannem” (lub „Beitzenem”) zatopił radziecki patrolowiec (uzbrojony trawler) SKR-22 „Passat” i dwa trawlery RT-32 i RT-67 przedsiębiorstwa EPROM, holujące pontony do ratunkowych prac podwodnych (RT-32 uszkodzony wyrzucił się na brzeg). W kolejnej akcji 22–29 lipca Niemcy zatopili okręt hydrograficzny „Meridian” (wraz z „Friedrich Eckoldt”, „Herman Schoemann” i „Richard Beitzen”). Podczas dalszej służby na północy, „Galster” głównie eskortował konwoje. 30 sierpnia 1941 „Galster” i „Lody” eskortowały konwój, z którego składu brytyjski okręt podwodny „Trident” zatopił dwa transportowce wojska^[4] „Donau” i „Bahia Laura”. 30 listopada 1941 „Galster” jako ostatni z flotylli, został odesłany do remontu do Niemiec, trwającego do maja 1942. Do tego czasu okręt przebył 22 883 mil morskich^[4]. W tym okresie wzmocniono lekkie uzbrojenie plot (działka 20 mm).

Po remoncie, od czerwca 1942 ponownie działał w Norwegii, lecz 3 lipca 1942 uszkodził śrubę i wał na skale podwodnej (razem z „Hans Lody” i „Theodor Riedel”). Po remoncie, działał w Cieśninach Duńskich od grudnia 1942 do marca 1943, po czym od marca do listopada 1943 ponownie w północnej Norwegii. W tym okresie działania niemieckiej floty nawodnej były mało aktywne i z większych operacji wziął jedynie udział w rajdzie niemieckich pancerników na Spitsbergen 6–9 września 1943 (operacja Zitronella). W listopadzie 1943 został wycofany do Niemiec i remontowany do kwietnia 1944^[4].

Działania w Cieśninach Duńskich i na Bałtyku 1943-1945

Od maja 1944 do końca wojny „Karl Galster” działał w rejonie Cieśnin Duńskich, m.in. eskortując konwoje przybrzeżne i biorąc udział w operacjach minowych. Wchodził w skład 5. Flotylli w Horten (z „Friedrich Ihn”, „Theodor Riedel”, „Richard Beitzen” i Z30). Nie brał już udziału w starciach sił nawodnych, natomiast był atakowany przez lotnictwo, głównie brytyjskie. Wzmocniono w tym okresie lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze – pod koniec wojny okręt miał 6 działek automatycznych 37 mm M42 (2xII, 2xI) i 15 × 20 mm (1xIV, 4xII, 3xI)^[4].

Od początku 1945 wraz z pozostałymi sprawnymi niszczycielami działał na zachodnim Bałtyku, pomiędzy Gdynią a Kopenhagą, biorąc udział w ewakuacji uchodźców niemieckich z Pomorza, zwłaszcza ewakuując licznych uchodźców z Helu podczas ostatnich dni wojny w maju 1945. Kapitulacja Niemiec zastała go w Kopenhadze.

Służba w ZSRR

Po wojnie, „Karl Galster” został przyznany ZSRR w ramach reparacji wojennych. W lutym 1946 z innymi przekazanymi okrętami został objęty przez radziecką załogę i przebazował do Lipawy. Został wcielony do służby pod nazwą „Procznyj”, w składzie Floty Południowo-Bałtyckiej. 30 listopada 1954 został przekształcony na hulk koszarowy PKZ-99, a 25 czerwca 1956 skreślony z listy floty i następnie złomowany^[4].

Dowódcy^[1]:

• KK Freiherr von Mauchenheim: 21. 03. 1939 – 03. 08. 1942
• KK/FK Harmsen: 04. 08. 1942 – 05. 01. 1945
• FK Schmidt: 05. 01. 1945 – 10. 05. 1945

(FK – Fregattenkapitän – komandor porucznik, KK – Korvettenkapitän – komandor podporucznik)

Historia konstrukcji i opis okrętu – w artykule niszczyciele typu 1936.