| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2010) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+7 483 58 |
| Kod pocztowy |
243600 |
| Tablice rejestracyjne |
32 |
Położenie na mapie obwodu briańskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 52°26′N 31°44′E/52,433333 31,733333 | |
Złynka (ros. Злы́нка) – miasto w obwodzie briańskim w Rosji, ośrodek administracyjny rejonu złynkowskiego.
Geografia
Miasto położone jest na Nizinie Naddnieprzańskiej nad rzeką o tej samej nazwie, 208 km na zachód od Briańska. W pobliżu miasta przebiega granica białorusko-rosyjska.
Historia
Miasto powstało w 1700 roku. Założycielami miejscowości byli uciekający przed prześladowaniami staroobrzędowcy. W połowie XVIII wieku zbudowana została prawosławna kaplica pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Pańskiego. XVIII wiek był okresem szybkiego rozwoju osady. Podczas gdy w 1723 roku liczyła ona jedynie 13 gospodarstw, to w 1781 było ich już 281[2]. W 1770 roku Katarzyna II przekazała obejmujący miejscowość wołost pod władanie P.A. Rumiancewa. W 1862 roku w pobliżu Złynki powstaje fabryka zapałek. Pod koniec XIX wieku liczba domów przekroczyła tysiąc. Miejscowość stała się znaczącym ośrodkiem stolarskim i garbarskim.
W 1925 roku osada otrzymała prawa miejskie. Reaktywowana w latach międzywojennych fabryka zapałek Rewput' dawała wówczas zatrudnienie kilkuset osobom. Innym ważnym zakładem była Fabryka Mebli im. Czkałowa. Piętno na rozwoju miasta odcisnęła niemiecka okupacja w czasie II wojny światowej, gdy zniszczono m.in. wszystkie zakłady przemysłowe.
Podczas okupacji hitlerowskiej, we wrześniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 230 osób. 15 lutego 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w pobliskich rowach przeciwczołgowych. Sprawcami zbrodni było Sonderkommando 7b oraz lokalna rosyjska policja[3].
Miasto pozostawało ośrodkiem administracyjnym rejonu do 1959 roku, gdy rejon złynkowski został zlikwidowany i włączony w skład rejonu nowozybkowskiego. W 1988 roku rejon złynkowski zostaje reaktywowany, a Złynka ponownie staje się jego ośrodkiem administracyjnym.
W wyniku katastrofy elektrowni jądrowej w Czarnobylu miasto znalazło się w pobliżu strefy wykluczenia z poziomem radiacji w granicach 15-40 Ci/km².
Demografia
Liczba ludności miasta kształtowała się następująco:
- 1989 - 5586 mieszkańców (Spis Powszechny ZSRR z 1989 roku[4])
- 2002 - 5372 mieszkańców (Rosyjski spis powszechny 2002[5])
- 2010 - 5507 mieszkańców (Rosyjski spis powszechny 2010)[1]
Miasto znajduje się na wschodnich obrzeżach białoruskiego terytorium etnicznego, autochtoniczna ludność tego terenu posługuje się gwarą języka białoruskiego[6].
Zabytki
- Zespół architektoniczny cerkwi pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Pańskiego oraz cerkwi św. Mikołaja (obie zbudowane w połowie XIX wieku)
- Domy jednorodzinne z przełomu XIX i XX wieku z bogatymi drewnianymi zdobieniami i mezzaninami (obecnie siedziby różnych instytucji: administracji rejonowej, nadleśnictwa, szkoły muzycznej, rejonowego zarządu rolnictwa)
- Drewniana cerkiew pod wezwaniem Opieki Matki Boskiej na ulicy Proletarskiej
- Pomnik Nikołaja Szczorsa
Linki zewnętrzne
- Złynka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 649.
- Galeria zdjęć ze Złynki
- Nieoficjalna strona miasta
- Strona rejonowej administracji
Przypisy
- 1 2 Federalna Służba Statystyczna: Всероссийской переписи населения 2010 года (Narodowy spis powszechny 2010). gks.ru, 2012-13. [dostęp 2013-12-22].
- ↑ Historia miasta Złynka (w języku rosyjskim)
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1839.
- ↑ Wyniki Ogólnozwiązkowego Spisu Powszechnego z 1989 roku
- ↑ Wyniki Wszechrosyjskiego Spisu Powszechnego z 2002 roku
- ↑ Katliarczuk A., Biełarusy Branskaha kraju. Etnicznaja historyja i suczasnaść, "Arche" nr 2/2001.. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].