Złotnica żółta
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

żółtakowate

Podrodzina

złotogłowowe

Rodzaj

złotnica

Gatunek

złotnica żółta

Nazwa systematyczna
Asphodeline lutea (L.) Rchb[3].
Fl. Germ. Excurs. 116 1830.
Synonimy
  • Asphodelus luteus L.
  • Asphodelus sibiricus Schult. & Schult.f. luteus
  • Dorydium luteum (L.) Salisb[3]
Asphodeline lutea

Złotnica żółta (Asphodeline lutea (L.) Rchb) – gatunek roślin należący do rodziny żółtakowatych (Xanthorrhoeaceae). W naturze występuje w Afryce Północnej (Algieria, Tunezja), wschodnich i południowo-wschodnich rejonach Europy (Albania, Bułgaria, Jugosławia, Rumunia,Grecja, Włochy i Ukraina (Krym), oraz na Kaukazie (Armenia i Gruzja) i w Azji Zachodniej (Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Turcja). Ponadto jest uprawiany w wielu krajach świata[4].

Pokrój

Morfologia

Łodyga
Wzniesiona, prosta, sztywna, o wysokości wraz z kwiatostanem do 1,5 m, zazwyczaj jednak dużo niższa. Wyrasta dopiero w okresie kwitnienia rośliny, jako pęd kwiatowy[5]
Liście
Wąskie, połyskujące, mieczowate, podobne do liści traw[5].
Kwiaty
Zebrane w duży kwiatostan na szczycie łodygi. Pojedyncze kwiaty mają gwiazdkowaty kształt i szerokość do 30 mm[5]. Kwitnie w maju i czerwcu[6].
Korzenie
Grube, mięsiste.
Owoce
Kuliste, zawierające trójkanciaste, czarne nasiona[6].

Zastosowanie i uprawa

Jest uprawiana jako roślina ozdobna. Strefy mrozoodporności 6-10. W Polsce wskazane jest okrywanie jej na zimę[6]. Jest łatwa w uprawie. Nie ma specjalnych wymagań co do ziemi, wystarcza jej zwykła ziemia ogrodowa. Najlepsze jest stanowisko w pełnym słońcu. Przed kwitnieniem wymaga obfitego podlewania. Rozmnaża się przez nasiona, lub przez podział (najlepiej późną jesienią, lub wczesną wiosną). Przy dzieleniu roślin należy uważać, by nie uszkodzić korzeni (mogą gnić)[5]. Zalecana gęstość: 6-11 roślin na 1m2[6].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-09] (ang.).
  3. 1 2 The Plant List. [dostęp 2012-05-06].
  4. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
  5. 1 2 3 4 Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  6. 1 2 3 4 Martin Haberer: Wielki atlas roślin ogrodowych i pokojowych. Warszawa: Oficyna Wyd. Delta. ISBN 978-83-7175-623-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.