Yun’an Kewen (雲庵克文, pinyin Yún’ān Kèwén; kor. 운암극문 Unam Kŭkmun; jap. Unan Kokumon; wiet. Vân Am Khắc Văn; ur. 1025, zm. 1102) – chiński mistrz chan z frakcji huanglong szkoły linji. Znany także jako Letan, Zhengjing i Baofeng Kewen (寶峰克文; kor. Bobong Kŭkmun, jap. Hōbō Kokumon, wiet. Bảo Phong Khắc Văn).

Życiorys

Yun’an pochodził z Jiafu^[1].

Swoją karierę rozpoczął jako uczony, znawca zarówno buddyjskich, jak i niebuddyjskich nauk.

Yun’an przyjął mnisią ordynację w wieku 25 lat. Praktykował chan u mistrza Huanglonga Huinana, jednak nie potrafił zrozumieć nauk mistrza i odszedł z klasztoru. Powędrował do Xiangcheng, gdzie został uczniem niejakiego Shuna. Mistrz Shun wygłosił dokładnie te same słowa, które Yun’an słyszał uprzednio wypowiadane przez Huanglonga. Jednak teraz był zdolny uchwycić ich znaczenie i osiągnął oświecenie. Powrócił do mistrza Hunaglonga i po pewnym okresie praktyki otrzymał od niego przekaz Dharmy.

Później został opatem klasztoru na górze Dong. W jakiś czas potem wybudował klasztor na szczycie Bao (chiń. Baofeng) w Longxing^[2].

Baofeng pewnego dnia powiedział mnichom Czas mija szybko. No i co o tej sprawie? Chociaż jest taka jaka jest, nie chcę was zwodzić, ponieważ wszyscy jesteście buddami. Pewien dawny przebudzony powiedział „Wszystkie przeszkody są całkowitym oświeceniem”.

Baofeng nagle podniósł swój kij i powiedział One nie są całkowitym oświeceniem!

Następnie opuścił swój kij i powiedział Machanie do tyłu i naprzód. Gdzie ta przeszkoda?

Krzyknął i wstał ze swego miejsca.

Po śmierci otrzymał tytuł „Prawdziwa Czystość”.

Mistrz był znakomitym reprezentantem tradycji szkoły linji. Miał 38 spadkobierców Dharmy.

Jego nauki został spisane w Zapiskach ze Śnieżnej Chaty.

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.

• 38/11. Linji Yixuan (zm. 867) szkoła linji
  • 39/12. Xinghua Cunjiang (830–925)
    • 40/13. Nanyuan Huiyong (Paiying) (860–930)
      • 41/14. Fengxue Yanzhao (896–973)
        • 42/15. Shoushan Xingnian (926–993)
          • 43/16. Fenyang Shanzhao (947–1024)
            • 44/17. Ciming Chuyuan (Shishuang Chuyuan) (968–1039)
              • 45/18. Yangqi Fanghui (992–1049) szkoła yangqi
              • 45/18. Huanglong Huinan (1002–1069) szkoła huanglong
                • 46/19. Xuefeng Daoyuan (bd)
                • 46/19. Yungai Shouzhi (1025–1115)
                • 46/19. Yun’an Kewen (1025–1102) (także Baofeng, Letan i Zhenjing)
                  • 47/20. Juefan Huihong (1071–1128)
                  • 47/20. Doushuai Congyue (1044–1091)
                • 46/19. Zhaojue Changzong (1025–1091) (także jako Donglin)
                  • 47/20. Dongpo Jushi (1036–1101) (poeta, znany jako Su Dongpo)
                • 46/19.?
                  • 47/20. Zhantang Wenzhun (1061–1115)
                • 46/19.?
                  • 47/20. Changling Shouzhou (1065–1123)
                • 46/19. Huitang Zuxin (1024–1100)
                  • 47/20. Huanglong Shixin (zm. 1139)
                  • 47/20. Sixin Wuxin (1044–1115)
                    • 48/21. Lingyuan Weiqing (zm. 1117)
                      • 49/22. Shouzhuo Changling (ok. 1060/1065-1130/1123)
                        • 50/23. Wushi Jiechen (ok. 1080–1150)
                          • 51/24. Xinwen Tanbi (ok. 1100–1170) (Tanfen?)
                            • 52/25. Xue’an Congjin (ok. 1115–1185)
                              • 53/26. Xu’an Huaichang (ok. 1125–1195)
                                • 54/27/1. Eisai Myōan (1141–1225) Japonia. Szkoła rinzai.

Przypisy

Bibliografia

• Andy Ferguson: Zen’s Chinese Heritage. Boston: Wisdom Publications, 2000, s. 389–392. ISBN 0-86171-163-7.