Yoweri Hunter Wacha-Olwol
Data urodzenia

listopad 1923

Data śmierci

2 maja 2017

Członek Komisji Prezydenckiej Ugandy (razem z Saulo Musoke i Polycarpem Nyamuchoncho)
Okres

od 22 maja 1980
do 15 grudnia 1980

Poprzednik

Paulo Muwanga (jako szef Komisji Wojskowej)

Następca

Milton Obote (jako prezydent)

Yoweri Hunter Wacha-Olwol, także Mzee Joel Hunter Wacha-Olwol (ur. w listopadzie 1923[1], zm. 2 maja 2017[2]) – ugandyjski urzędnik, przedsiębiorca i nauczyciel, w 1980 członek Komisji Prezydenckiej, sprawującej władzę w kraju[3].

Życiorys

Jego rodzicami byli Erieza Olwol i Cakaya Akulo (po przyjęciu chrztu Atat Loi Akulo). Dorastał w parafii Loro (dystrykt Oyam, Region Północny). Uczył się kolejno w szkołach w Loro (1932–35), Boroboro (1936–38), Kabalega (1938–41) i od 1942 w King's College Budo. Później uczył się w centrum kształcenia nauczycieli w Mukono i ukończył roczny kurs z administracji publicznej i społecznej w Wielkiej Brytanii. Uczył w centrum rehabilitacyjnym w Lira (późniejszy college techniczny), a po rezygnacji został w 1953 urzędnikiem w dystrykcie Lango. Po powrocie z Wielkiej Brytanii został sekretarzem rady dystryktu i uczestniczył w delegacji na konferencje dotyczące Ugandy w Londynie. W 1963 został asystentem komisarza Kitgum, a później komisarzem Acholi. Pracował przez rok w ministerstwie ds. samorządu, a później jako administrator i sekretarz w gabinecie prezydenta. W 1972 przeszedł na emeryturę po dojściu do władzy Idiego Amina. Zatrudniony następnie w sektorze prywatnym. Później ukrywał się przed nową władzą, do 1979 przebywał na emigracji w Kenii, gdzie zarabiał jako kierowca[1].

Po obaleniu prezydenta Godfreya Binaisy władzę przejęła początkowo Komisja Militarna, a od 22 maja do 15 grudnia 1980 – Komisja Prezydencka składająca się z trzech osób (oprócz Wacha-Olwola z sędziów Polycarpa Nyamuchoncho i Saulo Musoke), która funkcjonowała do czasu przeprowadzenia wyborów prezydenckich. Wacha-Olwol reprezentował w niej Region Północny Ugandy[4]. Znaczenie polityczne komisji było niewielkie, a władzę w praktyce sprawował Paulo Muwanga[5]. Za okres pracy w niej nie otrzymał wynagrodzenia aż do 2012 roku[6]. Następnie pracował w radzie doradczej ds. handlu, która została rozwiązana w 1986. Został współzałożycielem centrum pomagające powracającym do Lango uchodźcom, a od 1990 do 1994 zasiadał w radzie zajmującej się reorganizacją administracji. W 1994 przeszedł na emeryturę i rozpoczął prowadzenie własnej działalności gospodarczej[1].

Pod koniec życia mieszkał z żoną i dziećmi na przedmieściach Kampali[6]. Doczekał się dwunastki dzieci[2]. Został pochowany 7 maja 2017 z honorami państwowymi[7]. Wbrew swojej ostatniej woli, przewidującej pochowanie w rodzinnej miejscowości przy ojcu, złożono go do grobu przy dwóch dawnych żonach i innych członkach rodziny[8].

Przypisy

  1. 1 2 3 Former ‘president’ Wacha speaks out. monitor.co.ug. [dostęp 2018-10-15]. (ang.).
  2. 1 2 Former ‘president’ Wacha Olwol dies. monitor.co.ug, 2 maja 2017. [dostęp 2018-10-15].
  3. ↑ U. rulers.org. [dostęp 2018-10-15].
  4. ↑ Eric Kashambuzi: Transitional collective presidency will eliminiate post-Museveni dictatorship. blackstarnews.com, 13 września 2014. [dostęp 2018-10-15]. (ang.).
  5. ↑ A. Kasozi: Social Origins of Violence in Uganda, 1964–1985. McGill-Queen's Press, 1994, s. 136. ISBN 978-0-7735-6487-9.
  6. 1 2 Wacha Olwol the forgotten president. newvision.co.ug, 24 czerwca 2012. [dostęp 2018-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-16)]. (ang.).
  7. ↑ Dickens H. Okello: Hundreds Mourn Ex ‘President’ Wacha Olwol. chimreports.com, 7 maja 2017. [dostęp 2018-10-15]. (ang.).
  8. ↑ Former President Wacha Olwol laid to rest. radiowa.org, 17 sierpnia 2017. [dostęp 2018-10-15]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.