Jehonatan Indurski
יהונתן אינדורסקי
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1984
Jerozolima

Zawód

reżyser, scenarzysta

Jehonatan Indurski (hebr. יהונתן אינדורסקי) (ur. 1984) – izraelski reżyser filmowy[1][2].

Kariera

Jehonatan Indurski urodził się w Jerozolimie w rodzinie ultra-ortodoksyjnych Żydów. Studiował w ultra-ortodoksyjnej jesziwie Poniewież w Bene Berak w Izraelu[3], a następnie w Szkole Filmu i Telewizji Sama Spiegela w Jerozolimie.

Filmografia

  • „Driver” (szort, 2011) – film dyplomowy w Szkole Filmu i Telewizji Sama Spiegela (SFiTSS)[4]. W roku 2011 w SFiTSS film zdobył nagrody w kategoriach: najlepszy film oraz najlepszy aktor oraz został wybrany do konkursu w Festiwalu Filmowym w Jerozolimie[5][6];
  • „Czas Poniewieża” (dokument, 2014) – pierwszy pełnometrażowy film Indurskiego: film dokumentalny[7][8]; niezwykłe i intymne spojrzenie na wiodącą na świecie jesziwę. Film miał swoją premierę podczas konkursu w ramach Festiwalu Filmowego w Hajfie w 2012 i został nominowany do nagrody Ofir (tzw. izraelskiego Oskara) w kategorii najlepszego dokumentu.
  • „Kantor i morze” (szort, 2015);
  • „Sztisel” (serial, od 2013) – jako scenarzysta, stworzył i napisał (wspólnie z Orim Elonim) wysoko oceniany izraelski serial dramatyczny, Sztisel (hebr. שטיסל)[9][10][11]. W 2018 roku serial był transmitowany w Netflix w ofercie globalnej.
  • „Autonomie” (miniserial, 2018) – dystopijny miniserial dramatyczny o alternatywnej rzeczywistości współczesnego Izraela: naród rozdarty i podzielony murem między świecką stolicą w Tel-Awiwie, i Autonomią Ultra-Ortodoksji ze stolicą w Jerozolimie. Serial zdobył nagrodę Reflet d'Or, Nagrodę za Najlepszy Serial Telewizyjny na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Genewie w 2018 roku.
  • „Driver” (2018) – intymny portret mieszkańców obrzeży Bene Berak – społeczności ultra-ortodoksyjnych Żydów. Film zdobył 3 nagrody – Najlepszy film, Najlepszy aktor i Najlepszy scenariusz na Izraelskim Forum Krytyków Filmowych w 2018 roku[12].

Nagrody

  • 2011 – film „Driver” (szort) – nagroda w kategorii Najlepszy film, w ramach konkursu filmów dyplomowych w Szkole Filmu i Telewizji Sama Spiegela (SFiTSS) – Jerozolima, Izrael;
  • 2013 – film „Czas Poniewieża” – nagroda Izraelskiego Forum Dokumentalistów w kategorii Najlepszy film debiutancki – Izrael;
  • 2014 – film „Czas Poniewieża” – nagroda Warszawa Feniks w kategorii najlepszy film dokumentalny na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy – Warszawa, Polska[13];
  • 2015 – film „Kantor i morze” – nagroda-wyróżnienie w kategorii Najlepsza reżyseria na Festiwalu Filmowym w Jerozolimie – Jerozolima, Izrael;
  • 2017 – serial „Sztisel” – nagroda Ofir (tzw. izraelski Oskar). Serial zdobył 17 nagród, w tym w kategoriach: Najlepszy serial, oraz Najlepszy scenariusz[14] – Jerozolima, Izrael;
  • 2018:
    • miniserial „Autonomie” – nagroda Reflet d'Or, Nagroda za Najlepszy Międzynarodowy Serial Telewizyjny na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Genewie – Genewa, Szwajcaria;
    • film „Driver” (pełnometrażowy) – nagrody w kategoriach: Najlepszy Film, Najlepszy aktor oraz Najlepszy scenariusz, nagrody przyznane na Izraelskim Forum Krytyków Filmowych 2018 – Izrael.

Przypisy

  1. ↑ Yehonatan Indursky [online], IMDb [dostęp 2018-12-27].
  2. ↑ Yehonatan Indursky [online], Filmweb [dostęp 2018-12-27] (pol.).
  3. ↑ Yehonatan Indursky | Speakers | General Assembly 2013 [online], web.archive.org, 22 października 2014 [dostęp 2018-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-22].
  4. ↑ Driver – 14. Jewish Motifs Intl. Film Festival [online], web.archive.org, 14 czerwca 2018 [dostęp 2018-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-14].
  5. ↑ The Jerusalem International Film Lab | Yehonatan Indursky [online], filmlab.jsfs.co.il [dostęp 2018-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-14].
  6. ↑ Ruth Diskin Films – Driver – Sam Spiegel – Catalogue [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2018-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  7. ↑ Make time for ‘Ponevezh’ – Arts & Culture – Jerusalem Post [online], jpost.com [dostęp 2018-12-27].
  8. ↑ Akin Ajayi, Ponevezh Time | MidnightEast [online] [dostęp 2018-12-27] (ang.).
  9. ↑ My Israel: Prepare to be hooked on "Shtisel" [online], Ottawa Jewish Bulletin, 14 lutego 2014 [dostęp 2018-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-14].
  10. ↑ Renee Ghert-Z, September 12, 2013Roey Roth, 'Shtisel' Fills a Void in Israeli Television [online], The Forward [dostęp 2018-12-27] (ang.).
  11. ↑ Jessica Steinberg, TV show ‘Shtisel’ subtly changes ultra-Orthodox perceptions [online], timesofisrael.com [dostęp 2018-12-27] (ang.).
  12. ↑ Kneller Artists’ Agency, Yehonatan Indursky | קנלר ייצוג אמנים [online], kneller.co.il [dostęp 2018-12-27].
  13. ↑ Zwycięzcy 10. festiwalu "Żydowskie motywy" [online], pisf.pl, 28 kwietnia 2014 [dostęp 2018-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2024-03-19] (pol.).
  14. ↑ Congratulation to „Shtisel”, maale.co.il, 26 stycznia 2014 [dostęp 2024-03-19] [zarchiwizowane 2014-10-20] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.