Yao Yilin
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 września 1917
Hongkong

Data śmierci

11 grudnia 1994

Pierwszy wicepremier Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 25 marca 1988
do 29 marca 1993

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Wan Li

Następca

Zhu Rongji

Yao Yilin (chiń. 姚依林; pinyin Yáo Yīlín; ur. 6 września 1917 w Hongkongu, zm. 11 grudnia 1994 w Pekinie)[1] – chiński polityk komunistyczny i działacz państwowy.

Życiorys

Pochodził z bogatej rodziny, osierocony w dzieciństwie przez ojca był wychowywany przez matkę[1]. Ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Tsinghua w Pekinie[1]. Podczas studiów związał się z ruchem lewicowym, w 1935 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin[1]. Działał w ruchu studenckim w Pekinie i Tianjinie, organizując demonstracje przeciwko dyktaturze Czang Kaj-szeka[1]. Uczestnik wojny chińsko japońskiej (1937–1945), prowadził walkę partyzancką na terenie prowincji Hebei[1].

Od 1949 roku do 1955 roku piastował urząd wiceministra handlu[1], negocjował umowy gospodarcze ze Związkiem Radzieckim[2][3]. W 1958 roku został członkiem Biura Finansów i Handlu przy Radzie Państwa, a w 1960 roku ministrem handlu[2][3]. W czasie rewolucji kulturalnej poddany krytyce i potępiony jako członek „kliki Peng Zhena”[2][3]. W 1973 roku wrócił do działalności politycznej, w 1977 roku został członkiem Komitetu Centralnego KPCh[2][3]. W 1980 roku objął funkcję szefa Państwowej Komisji Planowania, a w 1985 roku został wybrany członkiem Stałego Biura Komitetu Politycznego KPCh[2][3].

W latach 1979–1993 był wicepremierem Chińskiej Republiki Ludowej, od 1988 roku w randze pierwszego wicepremiera[1]. Zaliczony do grona partyjnych konserwatystów, sprzeciwiał się reformom wolnorynkowym firmowanym przez Deng Xiaopinga[1]. Był zwolennikiem zacieśnienia współpracy z ZSRR i w 1985 roku podpisał chińsko-radziecką umowę handlową[1]. W trakcie wydarzeń na placu Tian’anmen w 1989 roku należał do grupy twardogłowych działaczy skupionych wokół premiera Li Penga, domagających się użycia siły wobec protestujących[3].

Został pochowany wśród zasłużonych działaczy komunistycznych na pekińskim cmentarzu Babaoshan[2][3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People’s Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 371–373. ISBN 978-0-7864-3582-1.
  2. 1 2 3 4 5 6 Lawrence R. Sullivan: Historical Dictionary of the Chinese Communist Party. Lanham: The Scarecrow Press, 2012, s. 295–296. ISBN 978-0-8108-7225-7.
  3. 1 2 3 4 5 6 7 Lawrence R. Sullivan: Historical Dictionary of the People’s Republic of China. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 648. ISBN 978-1-4422-6468-7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.