Xita Guangmu
Data urodzenia

IX wiek

Data śmierci

IX wiek

Szkoła

Guiyang

Linia przekazu
Dharmy zen

Guishan Lingyou

Nauczyciel

Yangshan Huiji

Następca

Zifu Rubao

Zakon

chan

Xita Guangmu (chiń. 西塔光穆, pinyin Xītǎ Guāngmù; kor. 서탑광목 Sŏt’ap Kwangmok; jap. Saitō Kōboku; wiet. Tây Tháp Quang Mục; ur. IX wiek, zm. IX wiek) – chiński mistrz chan ze szkoły guiyang. Znany także jako Yangshan. Jest uważany za trzeciego patriarchę tej szkoły.

Życiorys

Z jego dzieciństwem związane są legendarne wydarzenia. Po siedmiu dniach od urodzenia stanął na nogach i zaczął chodzić. Po miesiącu już mówił. Jego pierwsze wypowiedziane słowa to Namo Amithaba buddha[1].

Po opuszczeniu domu studiował klasykę konfucjańską. Wkrótce zainteresował się sutrami. Pierwszą z nich, którą zaczął studiować, była Sutra Amitabhy[uwaga 1].

Został uczniem mistrza chan Yangshana Huiji oraz spadkobiercą jego Dharmy. Żył i nauczał na górze Yang.

Mnich spytał: „Co to jest proste słyszenie?”
Xita powiedział: „Ono nie wchodzi przez twoje uszy.”
Mnich powiedział: „Jak to możliwe?”
Xita powiedział: „Czy to słyszysz?”
Mnich spytał: „Czy znaczenie przodków jest takie samo jak znaczenie nauk doktrynalnych, czy też nie?”
Xita powiedział: „Odkładając na bok ‘takie samo’ lub ‘różne’, możesz powiedzieć, co to jest, co wchodzi i wychodzi z ust dzbanka z wodą?”[2]

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

Uwagi

  1. ↑ Chiń. Emítuó(fo) jīng 阿彌陀(佛)經; kor. Amit’a(bul) kyŏng 아미타(불)경; jap. Amida(butsu) kyō; wiet. A di đà (phât) kinh – zwana Mniejszą sutrą Sukhawatiwjuhą. W niej znajduje się opis Czystej Krainy buddy Amitabhy. Przetrwało jedynie tłumaczenie Kumaradżiwy.

Przypisy

  1. ↑ The Thirty [online], www.drbachinese.org [dostęp 2018-05-29].
  2. ↑ Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings, s. 208.

Bibliografia

  • Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. Wisdom Publications. Boston, 2000. s. 518. ISBN 0-86171-163-7.
  • Strona internetowa
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.