Xawery Pusłowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1875
Sèvres Ville-d’Avray

Data i miejsce śmierci

8 lipca 1968
Kraków

Zawód, zajęcie

tłumacz,
kolekcjoner,
dyplomata,
poeta

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Walecznych (1920–1941) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Korony Rumunii Komandor 1. klasy Orderu Miecza (Szwecja)
Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego

Franciszek Xawery Pusłowski (ur. 16 czerwca 1875 w Sèvres Ville-d’Avray pod Paryżem, zm. 8 lipca 1968 w Krakowie) – hrabia, tłumacz, kolekcjoner, dyplomata, poeta i wojskowy.

Życiorys

Xawery Pusłowski na terenie koszar Szwadronu Przybocznego Prezydenta Rzeczypospolitej w Warszawie, 1923

Dziadkiem Xawerego był Władysław Pusłowski (1801–1859), zakupił dla rodziny majątek Czarkowy w 1849 roku, upaństwowiony w 1945 roku. Ojciec Zygmunt (1848–1913) urodził się we Francji, nabył w 1880 roku dla rodzinnej kolekcji pałacyk w Krakowie przy ul. Kolejowej 10 (obecnie ul. Westerplatte), matką była Maria z Moszyńskich Pusłowska (1845–1926). Xawery miał dwóch braci: starszego Władysława Emanuela (ur. 1871), uzdolnionego matematyka, który zginął pod Samborem jako oficer armii austriackiej w 1915 roku, oraz młodszego Włodzimierza (ur. 1877), który popełnił samobójstwo w wieku 22 lat w czasie odbywania służby wojskowej w Staszowie w 1899 roku.

Portret Xawerego Pusłowskiego w mundurze oficera ułanów polskich autorstwa Olgi Boznańskiej, 1921

Xawery Pusłowski ukończył gimnazjum im. Jana III Sobieskiego i podjął studia prawnicze na UJ od 1894 roku, w trakcie ich trwania odbył także służbę wojskową, a wykształcenie uzupełnił w latach 1907–1910, studiując w Berlinie filozofię oraz historię sztuki. Władał biegle sześcioma językami.

W czasie I wojny światowej internowany w Moskwie, w 1919 roku powołany do służby wojskowej na terenie Śląska Cieszyńskiego, oddelegowany jako tłumacz towarzyszył premierowi Ignacemu Janowi Paderewskiemu w czasie konferencji pokojowej w Paryżu. Do bliskich znajomych hr. Pusłowskiego należał wówczas gen. Tadeusz Rozwadowski. Po śmierci generała w 1928 roku Pusłowski poświęcił mu jeden ze swych wierszy. W II RP zweryfikowany do stopnia porucznika kawalerii[1]. W służbie dyplomatycznej pozostawał do 1923 roku, od momentu zwolnienia był już osobą prywatną udzielającą się w życiu towarzyskim Krakowa.

Pomagał gromadzić fundusze na budowę Muzeum Narodowego, na prośbę prezydentów Krakowa w swoim pałacu przyjmował najznakomitszych gości, w celach wystawienniczych pokazywał kolekcję obrazów, porcelany, tkanin szerszej publiczności w latach 1936 i 1938. Po raz ostatni kolekcja pokazywana była w 1998 roku w 30. rocznicę śmierci Xawerego Pusłowskiego.

W latach 1922–1939 był Naczelnikiem Oddziału Wioślarskiego „Sokoła” Krakowskiego[2].

W okresie II wojny światowej pilnował owej kolekcji w Krakowie, odwiedzając również majątek w Czarkowach. Po wojnie w latach 1945–1950 był wiceprezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Pracował jako tłumacz przysięgły przy Sądzie Okręgowym w Krakowie oraz jako lektor na AGH, UJ i Politechnice Krakowskiej. Nachodzony przez ówczesne władze zainteresowane upaństwowieniem jego kolekcji zdecydował się przekazać ją jako dar na Zamek Wawelski, a za namową Karola Estreichera pozostałą część kolekcji (ok. 100 obrazów) oraz pałac przekazał Uniwersytetowi Jagiellońskiemu. Mieści się w nim obecnie Instytut Muzykologii UJ. Zmarł w 1968 roku w Krakowie jako kawaler. Używał zdrobnienia „Sawa” podobnie jak jego stryjeczny krewny z Londynu.

Inne informacje

W 1962 roku hr. Franciszek Xawery Pusłowski wystąpił w filmie pt. Dziewczyna z dobrego domu (reż. A. Bohdziewicz)[3].

Odznaczenia

polskie

zagraniczne

Przypisy

  1. Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-05-01].
  2. 130 lat turystycznej działalności Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie (1885-2015), M. Orlewicz-Musiał, A. Kurek, Kraków 2017, s. 59, ISBN 978-83-62891-50-4.
  3. Franciszek Xawery Pusłowski. fototeka.fn.org.pl/pl/. [dostęp 2018-06-15].
  4. 1 2 3 4 5 6 Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 603.
  5. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 36.
  6. Franciszek Ksawery Latinik: Walka o Śląsk Cieszyński w r. 1919. Cieszyn: 1934, s. 143. [dostęp 2020-05-06].
  7. Sveriges statskalender. Sztokholm: 1925, s. 922.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.