Lekkie wysmalenie zboża. Widoczne zwinięcie blaszki liściowej związane z utratą turgoru i zbrunatnienie końcówek liści związane z koncentracją antocyjanów.

Wysmalanie roślin – zjawisko występujące w zimie, kiedy rośliny nie są okryte śniegiem, w temperaturach poniżej 0 °C i wietrze wiejącym przez dłuższy czas. W takich warunkach następuje stopniowe osłabienie węzła krzewienia i nadmierna transpiracja wody. Z powodu zbyt niskiej temperatury gleby system korzeniowy nie jest w stanie uzupełnić strat wody, wobec czego chore rośliny stopniowo więdną, brunatnieją, zasychają i giną[1][2].

Zapobieganie

Zapobieganie wysmalaniu roślin:

  • uprawa odmian o mniejszej podatności na wymarzanie,
  • zapewnienie optymalnych warunków glebowych dla roślin,
  • racjonalne nawożenie azotem oraz właściwe fosforem i potasem,
  • stosowanie osłon od wiatru np. zadrzewienia śródpolne[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Gołębniak i inni, Choroby roślin rolniczych, wyd. 3 uzup., Poznań: Wydaw. Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego, 2004, ISBN 83-7160-335-5, OCLC 749157329.
  2. ↑ Józef Dorywalski: Nasiennictwo i nasionoznastwo. W: Biologia pszenicy. Piotr Strebeyko (red.). Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.