Wschodni Kościół Staroobrzędowy
Klasyfikacja systematyczna wyznania
Chrześcijaństwo
 └ Prawosławie
   └ Staroobrzędowcy
     └ Bezpopowcy
Ustrój kościelny

kongregacjonalno-synodalny

Obrządek

bizantyjski

Siedziba

Suwałki

Zwierzchnik
• tytuł zwierzchnika

Janusz Jewdokimow
Przewodniczący Naczelnej Rady

Organ ustawodawczy

ogólnopolski sobór wyznawców

Zasięg geograficzny

Polska

Strona internetowa

Wschodni Kościół Staroobrzędowy – niekanoniczny Kościół prawosławny zrzeszający gminy wyznaniowe bezpopowców na terenie Polski.

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego kościół liczył w 2018 roku 1260 wiernych (w tym 1232 w województwie podlaskim oraz 20 w województwie warmińsko-mazurskim)[2]. Do 2021 liczba członków wzrosła do 1452 osób[1]. W strukturach kościoła działają trzy parafie z trzema nastawnikami[1]. Najwięcej wiernych mieszka na Mazurach i na Suwalszczyźnie. Centrum religijne i siedziba władz tej denominacji znajduje się w Suwałkach. Zwierzchnikiem Kościoła jest Janusz Jewdokimow[3].

W 2013 ze Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego wyodrębniła się Staroprawosławna Cerkiew Staroobrzędowców.

Historia

Wschodni Kościół Staroobrzędowy jest Cerkwią wywodzącą się z tradycji ruchu staroobrzędowego. Był on efektem sprzeciwu części wiernych Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wobec reformy liturgicznej patriarchy Nikona. Wierni ci oraz popierające ich duchowieństwo byli następnie poddawani prześladowaniom przez władze rosyjskie oraz hierarchię Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W związku z tym masowo uciekali z Rosji, także na ziemie I Rzeczypospolitej, gdzie pojawili się w pierwszej połowie XVIII w. Na początku dotarli w okolice Augustowa, Sejn i Suwałk. W XIX wieku osiedlali się też w okolicach Pisza, Wojnowa i Mrągowa[2].

Status prawny Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego w Polsce uregulowało rozporządzenie prezydenta o stosunku Państwa do Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego, nie posiadającego hierarchii duchownej z 22 marca 1928 r.[4][2]

Administracja Kościoła

Bezpopowcy tworzą w Polsce niezależne gminy wyznaniowe, pozostające ze sobą we wspólnocie doktrynalnej. Zwierzchnim organem trzech polskich gmin zrzeszonych we Wschodni Kościół Staroobrzędowy jest obradujący co pięć lat ogólnopolski Sobór, a organem wykonawczym – Naczelna Rada Staroobrzędowców. Wewnątrz gminy rządzą się suwerennie i niezależnie.

Parafie

Kościół liczy trzy parafie, które obsługuje trzech nastawników[1][5]:

Każda parafia posiada własną molennę.

Diaspora zamieszkuje m.in. powiat sejneński i Mazury, gdzie o bogatej historii staroobrzędowców świadczą wiekowe cmentarze w takich miejscowościach jak m.in. Buda Ruska, Gałkowo, Iwanowo, Kadzidłowo, Ładne Pole, Onufryjewo, Osiniak-Piotrowo, Pogorzelec, Rosochaty Róg, Sztabinki, Głuszyn, Hołny Wolmera, Suwałki, czy Wierśnie.

Obiekty związane z kościołem

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Dominik Rozkrut, Mały Rocznik Statystyczny Polski, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2022, s. 116, ISSN 1640-3630.
  2. 1 2 3 Wyznania religijne w Polsce 2015–2018, Główny Urząd Statystyczny, s. 119.
  3. ↑ Janusz Jewdokimow - prezes Naczelnej Rady Staroobrzędowców w Polsce [online], Polskie Radio Białystok [dostęp 2021-10-18] (pol.).
  4. ↑ Dz.U. z 1928 r. nr 38, poz. 363, ze zm.
  5. ↑ Struktura Kościoła Staroobrzędowców. staroobrzedowcy.com. [dostęp 2021-07-16].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.