Worońce
Варанцы
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Obwód

witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Udział

Populacja (2009)
 liczba ludności


16[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Worońce”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Worońce”
Ziemia55°12′15″N 27°27′41″E/55,204167 27,461389

Worońce (biał. Варанцы; ros. Воронцы) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Udział.

Historia

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[uwaga 1], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Łuck (od 1927 gmina Kozłowszczyzna)[2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 120 osób, 114 było wyznania rzymskokatolickiego, 6 prawosławnego. Jednocześnie 113 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 7 białoruska. Było tu 26 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 27 domach zamieszkiwało 109 osób[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Mosarzu i prawosławnej w Wierzchni. Podlegała pod Sąd Grodzki w Duniłowiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Mosarzu[5].

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. M.P. z 1927 r. nr 230, poz. 598
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. 7, część 2, 1924, s. 23.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 41.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1894.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.