Wiec wyborczy PJKM w Warszawie (2005)

Wolność i Praworządność (WiP) – polska prawicowa partia polityczna o charakterze konserwatywno-liberalnym i eurosceptycznym.

Została zarejestrowana 22 czerwca 2005 jako Platforma Janusza Korwin-Mikkego, jako tymczasowy twór na potrzeby najbliższych wyborów, po których miała zostać rozwiązana. Utworzona z inicjatywy Janusza Korwin-Mikkego, który jednak do niej nie wstąpił, delegując doń kilkunastu swoich zaufanych współpracowników. Ugrupowanie wzięło udział w wyborach parlamentarnych i prezydenckich w 2005. Z list partii startowali głównie członkowie Unii Polityki Realnej, ale także inne osoby, jak np. Bogusław Wolniewicz czy Andrzej Pilipiuk. Wbrew wcześniejszym zapowiedziom, PJKM nie została rozwiązana. Od tej pory pełniła rolę koła ratunkowego dla frakcji Janusza Korwin-Mikkego, który stopniowo tracił wpływ na Unię Polityki Realnej. W 2009, po wystąpieniu z UPR, Janusz Korwin-Mikke przystąpił do tej partii i objął w niej przewodnictwo. Wkrótce ugrupowanie przyjęło nazwę „Wolność i Praworządność”, a 9 października 2010 podjęło decyzję o połączeniu się z grupą działaczy wywodzących się z UPR i skupionych wokół Stanisława Żółtka, w celu utworzenia formacji Unia Polityki Realnej – Wolność i Praworządność (obecny Kongres Nowej Prawicy). Partia ta została zarejestrowana 25 marca 2011, a dzień wcześniej decyzją sądu WiP przestała istnieć.

Historia partii

Po nieudanych próbach wejścia w koalicję UPR z PO, PiS lub LPR^[1] oraz problemami wewnętrznymi UPR Janusz Korwin-Mikke zdecydował się założyć partię pod własnym imieniem. Nazwa partii celowo miała nasuwać skojarzenie z Januszem Korwin-Mikkem – gdyż, według niego samego, dużo więcej ludzi zna jego nazwisko niż UPR.

22 czerwca 2005 została zarejestrowana partia o nazwie „Platforma Janusza Korwin-Mikke”. Partia w wyborach do Sejmu RP V kadencji nie przekroczyła 5% progu wyborczego. W 2006 Platforma Janusza Korwin-Mikke zawiesiła działalność, jednak nie została wykreślona z rejestru partii politycznych.

28 marca 2009 Janusz Korwin-Mikke ogłosił pomysł reaktywacji PJKM i startu w wyborach do Parlamentu Europejskiego^[2]. Ostatecznie koncepcja ta upadła, a Janusz Korwin-Mikke poparł komitet UPR.

17 października 2009 Janusz Korwin-Mikke wystąpił z UPR, mimo że partia ogłosiła go już kandydatem w wyborach prezydenckich. Polityk reaktywował równocześnie ciągle będącą zarejestrowaną PJKM^[3].

11 listopada 2009 odbył się konwent Platformy Janusza Korwin-Mikke, na którym przegłosowano zmianę nazwy na Wolność i Praworządność oraz uchwalono program partii i wybrano nowe władze^[4]. Funkcję prezesa objął Janusz Korwin-Mikke. 30 grudnia 2009 zmianę nazwy partii z PJKM na WiP zatwierdził sąd.

Postanowieniem sądu z 6 października 2010 WiP została wyrejestrowana z ewidencji partii politycznych^[5]. 3 dni później na konwencie w Krakowie przyjęto uchwałę zalecającą członkom WiP wstępowanie do Unii Polityki Realnej Stanisława Żółtka, w celu utworzenia ugrupowania Unia Polityki Realnej – Wolność i Praworządność (obecny Kongres Nowej Prawicy)^[6][7]. 3 grudnia wniosek o rejestrację partii został złożony. Prawna likwidacja WiP zakończyła się 24 marca 2011, a UPR-WiP zarejestrowana została dzień później^[8]. Janusz Korwin-Mikke został prezesem, a dotychczasowi wiceprezesi WiP objęli stanowiska II i IV wiceprezesa nowej partii.

Program partii

Przed wyborami w 2005 partia postulowała m.in.:

• deregulację rynku
• likwidacja wymaganych w obecnej sytuacji pozwoleń, licencji, koncesji, itp.
• zniesienie przymusu składek na ZUS
• utworzenie funduszu emerytalnego
• zniesienie poboru do wojska
• wprowadzenie kary śmierci dla morderców
• zaostrzenie wyroków za rabunki i kradzieże na szkodę osób fizycznych
• zmniejszenie liczebności Senatu do 32 senatorów oraz Sejmu do 120 posłów
• odebranie rządowi prawa do projektowania ustaw na rzecz planowanej do utworzenia Rady Stanu
• zwiększenie środków przeznaczanych na wojsko, policję i służby specjalne przy jednoczesnym odebraniu im możliwości ingerowania w gospodarkę
• wprowadzenie kilkuletniego (6 lat) okresu przejściowego pomiędzy uchwaleniem ustawy zmieniającej zasady opodatkowania a jej wejściem w życie
• całkowitą prywatyzację placówek oświatowych i służby zdrowia
• zniesienie dotacji na kulturę
• zlikwidowanie mediów państwowych

Do wyborów w 2005 PJKM szła pod hasłem „Precz z pięcioma B” (biurokracją, bezrobociem, biedą, bezprawiem, bałaganem)^[12].

Szczegółowy program był identyczny z programem gospodarczym Unii Polityki Realnej, zatwierdzonym przez Radę Główną UPR 27 listopada 2004.

Organizacja partii

Organami statutowymi partii były: konwent (składający się z członków partii), prezydium rady (składające się z prezesa, I i II wiceprezesa, sekretarza oraz skarbnika), rada (mogąca liczyć od 15 do 21 osób) oraz komisja rewizyjna (trzyosobowa). Istniała także kilkuosobowa rada honorowa.

Przypisy