Wojciech Kajtoch
Ilustracja
Wojciech Kajtoch, fot. Andrzej Walter (2013)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1957
Kraków

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: socjolingwistyka
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

13 października 2009 – językoznawstwo
Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Strona internetowa

Wojciech Kajtoch (ur. 19 kwietnia 1957 w Krakowie) – polski literaturoznawca, językoznawca i prasoznawca, poeta, krytyk literacki, specjalista w dziedzinie polskiej literatury współczesnej i literatury fantastyczno-naukowej.

Życiorys

Syn krytyka i pisarza Jacka Kajtocha i poetki Anny Kajtochowej. W 1980 ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]; także absolwent Wyższych Kursów Literackich przy Instytucie Literackim im. Gorkiego w Moskwie (1987). W 1991 r. obronił doktorat na rusycystyce Uniwersytetu Warszawskiego, 13 października 2009 roku uzyskał habilitację w Instytucie Języka Polskiego PAN[1] w Krakowie. Długoletni licealny nauczyciel języka polskiego oraz pracownik krakowskiego Ośrodka Badań Prasoznawczych.

Pracował w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UJ, gdzie od 2013 do 2018 roku kierował Zakładem Semiotyki i Historii Mediów Popularnych. Od 2023 na emeryturze. W latach 2012–2018 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Zeszytów Prasoznawczych”, po rezygnacji Walerego Pisarka[2].

Od 1976 zajmuje się krytyką literacką. Współpracował m.in. z krakowskimi: „Studentem”, „Pismem Literacko-Artystycznym”, „Życiem Literackim”, „Końcem Wieku”, częstochowską „Galerią”; pisywał w prasie alternatywnej (np. lubelska „Ulica Wszystkich Świętych”). Był redaktorem krakowskiego almanachu literackiego „Proza, proza, proza…” (pierwsze 4 tomy: 1995, 1996, 1997, 1998). Jako językoznawca zajmuje się językami subkultur młodzieżowych (np. metalowców); jako prasoznawca – językiem prasy alternatywnej i tabloidów m.in. rozwijając metodę językowej, leksykalnej, ilościowej analizy zawartości; jako krytyk i literaturoznawca – powieścią i poezją polską okresu PRL i późniejszą, kulturą popularną oraz fantastyką naukową, zwłaszcza autorstwa braci Strugackich. Poświęcił im monografię „Bracia Strugaccy (zarys twórczości)” (1993), w 2003 roku wydaną po rosyjsku i włączoną do XII tomu ich „Dzieł zebranych”[3].

W lutym 2024 roku ukazał się numer „Naukowego Przeglądu Dziennikarskiego” (2023/4) poświęcony jego twórczości.

Wybrane publikacje

Opracowania

  • Jest taki wiatr… antologia, Warszawa 1989, Krajowa Agencja Wydawnicza ISBN 83-03-02630-5
  • Proza, proza, proza… (opowiadania, fragmenty, eseje, notatki), tom 1, 2, 3, 4 Kraków 1995, 1996, 1997, 1998, Związek literatów Polskich - Oddział w Krakowie, ISBN 83-901299-9-X (1. 1), ISBN 83-86775-17-3 (t. 2), ISBN 83-86775-29-7 (t. 3), ISBN 83-86775-44-0 (t. 4)

Przypisy

  1. 1 2 Wojciech Kajtoch, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-03-09].
  2. Wojciech Kajtoch. Zeszyty Prasoznawcze – ostatnie zmiany i perspektywy. „Zeszyty Prasoznawcze”. 54 (4 (224)), s. 991, 2015. ISSN 0555-0025.
  3. Книги. Аркадий Стругацкий, Борис Стругацкий. Полное Собрание сочинений в 33 томах. [w:] Русская фантастика [on-line]. [dostęp 2019-07-29]. (ros.).
  4. Publikacje - dr hab. Wojciech Kajtoch, prof. UJ. Uniwersytet Jagielloński. [dostęp 2019-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-05)].
  5. Wojciech Kajtoch, Солярис - Саракш, Краков - Москва : cтатьи и очерки о фантастике и на другие темы, Arkanar : Metagom, 2020 [dostęp 2020-04-09].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.