Rodzinny grób Witolda Dobrowolskiego na cmentarzu Bródnowskim

Witold Dobrowolski (ur. 13 stycznia 1939, zm. 25 stycznia 2019[1]) – polski archeolog klasyczny, historyk sztuki, etruskolog i muzeolog.

Biografia

Był synem uznanego kardiologa i lekarza wojskowego Mieczysława Kędry.

Absolwent odbywanych w latach 1956–1962 studiów archeologii śródziemnomorskiej na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył obroną pracy magisterskiej zatytułowanej Brązy etruskie w Muzeum Narodowym w Warszawie (1962)[2]. Dalsza jego działalność naukowa została w znacznym stopniu ukształtowana przez wpływ tzw. szkoły prof. Kazimierza Michałowskiego, będącego jego promotorem i tworzącego nie tylko środowisko archeologów dla prowadzenia wykopalisk w krajach śródziemnomorskich, lecz także opracowujących naukowo pozyskane już zbiory muzealne[2].

W swej karierze naukowej specjalizował się w zakresie historii sztuki etruskiej (szczególnie malarstwa) i greckiej (głównie zdobnictwa ceramiki). Jego poszerzone zainteresowania obejmowały również analizę wpływu sztuki antycznej na nowożytną oraz poszukiwania ich inspiracji klasycznych[3]. W 1974 obronił dysertację doktorską w zakresie nauk humanistycznych[2], a w styczniu 1993 uzyskał habilitację na podstawie pracy La Peinture étrusque dans les recherches du XVIIIe siècle[4].

Był wieloletnim wykładowcą Uniwersytetu Warszawskiego (jako profesor nadzwyczajny i zwyczajny) na Wydziale Historycznym, zatrudnionym też w tamtejszym Instytucie Archeologii oraz w Zakładzie Nauk Humanistycznych Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Członek Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN[4].

Przez cały okres działalności zawodowej pozostawał również pracownikiem (1960–2011) Galerii Sztuki Starożytnej (później Zbiorów Sztuki Starożytnej) Muzeum Narodowego w Warszawie, kolejno sprawując funkcje od muzealnego asystenta poprzez wieloletniego kustosza galerii[3], aż po stanowisko kuratora zbiorów[3] w ciągu ostatnich 10 lat pracy zawodowej[2](finalnie na stanowisku naukowym docenta)[4].

Jako wykładowca uniwersytecki swe obowiązki muzealne okresowo łączył z działalnością na wyższych uczelniach w Toruniu i Łodzi (także na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie)[2].

Prowadził akademickie wykłady i zajęcia na Uniwersytecie Warszawskim, dążąc do popularyzowania sztuki i kultury antyku szerszemu odbiorcy, m.in. w postaci organizowania wystaw ze zbiorów stołecznego Muzeum Narodowego w muzeach krajowych, oraz publikując w czasopismach artykuły popularnonaukowe[3].

Pochowany został na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 6I-1-18).

Wybrane publikacje

  • Człowiek w sztuce greckiej. Przewodnik (Muzeum Archeologiczne w Poznaniu, Poznań 1971)
  • Sztuka Etrusków (PWN, Warszawa 1971)
  • Malarstwo etruskie (PWN, Warszawa 1971)
  • Wazy greckie I (Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1977)
  • Wazy greckie II (Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1982)
  • Mity morskie antyku (PWN, Warszawa 1987)
  • Zbiory Sztuki Starożytnej. Sztuka antyczna (Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004)
  • Wazy greckie Stanisława Kostki Potockiego. Próba rekonstrukcji kolekcji (Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2007)

Tłumaczenia

Przypisy

  1. ↑ Witold Dobrowolski, Warszawa, 02.02.2019 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2019-02-02].
  2. 1 2 3 4 5 Jerzy Żelazowski: Witold Dobrowolski (1939-2019). „Muzealnictwo” (Warszawa), nr 61, s. 90-95.
  3. 1 2 3 4 Wspomnienie pośmiertne na stronie Muzeum Narodowego w Warszawie.
  4. 1 2 3 Dr hab. Witold Dobrowolski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-12-04].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.