Witold Świętosławski
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1956
Zgierz

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: archeologia średniowieczna
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

2 kwietnia 1990

Habilitacja

7 października 1999

Profesura

14 sierpnia 2014

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Gdański

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Witold Świętosławski (ur. 1 stycznia 1956 w Zgierzu) – archeolog, profesor doktor habilitowany.

Życiorys

Od 1 września 2012 do 31 sierpnia 2020 dyrektor Instytutu Archeologii i Etnologii Wydziału Historycznego Uniwersytetu Gdańskiego[1], kierownik Zakładu Archeologii Średniowiecza i Nowożytności. Pracownik Instytutu Archeologii i Etnologii PAN. Specjalista w dziedzinie badań archeologicznych średniowiecza oraz bronioznawstwa, ze szczególnym uwzględnieniem śladów bytności ludów Wielkiego Stepu na terenach ziem polskich oraz kulturze materialnej średniowiecza w Polsce i państwie zakonu krzyżackiego w Prusach. Jest autorem kilku publikacji książkowych i ponad 100 artykułów.

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. St. Staszica w Zgierzu. Studia z zakresu archeologii ukończył w 1980 na Uniwersytecie Łódzkim, w 1990 uzyskał tytuł doktora w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN, a habilitację w 1999 w Instytucie Archeologii i Etnologii PAN. Jest członkiem Komisji Archeologii Średniowiecza i Nowożytności Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych Wydziału I Polskiej Akademii Nauk, rzeczoznawca Ministra Kultury w zakresie opieki nad zabytkami w dziedzinie archeologia. W 2010 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Zgierza.

Działalność redakcyjna:

  • redaktor Acta Archaeologica Lodziensia
  • członek rady redakcyjnej serii Historia Militaria. Issledovanija po vojennomu delu drevnosti i srednevekovja, wydawanej przez Sankt-Peterburski Gosudarstvennyj Universitet
  • sekretarz redakcji Łódzkie Sprawozdania Archeologiczne
  • członek redakcji Acta Militaria Mediaevalia
  • członek redakcji Gdańskie Studia Archeologiczne
  • członek Komisji Wydawniczej przy Dyrektorze IAE PAN

W 2021 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[2][3].

Badania terenowe

Kierował pracami wykopaliskowymi na Pomorzu, Mazurach, Kujawach i w Polsce Środkowej. Uczestniczył w badaniach wykopaliskowych na kilkudziesięciu stanowiskach, m.in. w Polsce, Mongolii, Baszkirii, Uralu i Zauralu. Odbył podróże badawcze m.in. do Czech, Bułgarii, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rosji, Austrii, Finlandii, Danii, Francji.

Publikacje książkowe

  • Strzemiona średniowieczne z ziem Polski, Łódź 1990, (za którą otrzymał w 1993 roku I Nagrodę Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk)
  • Uzbrojenie koczowników Wielkiego Stepu w czasach ekspansji Mongołów. XII-XIV w., Łódź 1996.
  • Archeologiczne ślady najazdów tatarskich na Europę Środkową w XIII w., Łódź 1997.
  • Arms and Armour of the Nomads of the Great Steppe in the Times of the Mongol Expansion (12th-14th Centuries), Łódź 1999.
  • Ślady koczowników Wielkiego Stepu z X, XI i XII wieku w dorzeczach Wisły i Odry, Łódź 2006.
  • Prusowie i Wielki Step. Ślady tradycji stepowych koczowników u zachodnich Bałtów, Gdańsk 2023.

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.