Wincenty de Lesseur
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1745
Warszawa

Data i miejsce śmierci

31 maja 1813
Warszawa

Narodowość

Polak

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Złoty Wawrzyn Akademicki
Portret Tekli z Czapliców księżnej Jabłonowskiej (1792)

Wincenty de Lesseur (Wincenty Lesserowicz; ur. 1745 w Warszawie, zm. 31 maja 1813 tamże) – polski malarz miniaturzysta, twórca portretów pastelowych, rysownik; wolnomularz[1].

Życie

Pochodził ze spolonizowanej i nobilitowanej rodziny francuskiej (nie używał jednak spolszczonej formy nazwiska)[2]. Kształcił się w Malarni Zamkowej[2] u Marcella i Fryderyki Bacciarelli[3]. Jego mecenasem i głównym odbiorcą prac był król Stanisław August Poniatowski. Cieszył się szczególnym uznaniem monarchy, czego wyrazem był jego stały udział w „obiadach czwartkowych”; w 1787 otrzymał tytuł szambelana[2].

Pracował również dla rodzin magnackich – Czartoryskich, Mniszchów, a także Tarnowskich, przebywając od 1800 w ich Dzikowie. Od 1803 osiadł w zakupionym majątku Kozerki[4], gromadząc tam kolekcję osobliwych rysunków i rycin[2].

Twórczość

Jego najwcześniejsze prace z drugiej połowy lat 80. już wyróżnia niezwykle wysoki poziom wykonania oraz subtelność w stosowaniu barw przy całkowitym wykorzystaniu możliwości gwaszu, niekiedy łączonego z akwarelą[2]. W tych technikach mistrzowsko też opanował tworzenie miniatur na kości słoniowej, najczęściej pointylistycznie, lecz z efektem gładkości. Misterne podobizny najchętniej umieszczał na tle szarosrebrzystym. Z biegiem czasu nasycona gama barwna zyskiwała jeszcze na ożywieniu, co uwidacznia się w przypadku późniejszych miniatur. Poza gwaszami tworzył również portrety pastelowe[2].

Malował portrety króla Stanisława Augusta, innych monarchów europejskich, bohaterów narodowych, artystów, uczonych, a także członków rodzin magnackich i ich przyjaciół. Oprócz podobizn z natury tworzył miniatury (głównie wizerunki wielkich Polaków) na podstawie obrazów Marcella Bacciarellego, Józefa Grassiego oraz Jana Chrzciciela Lampiego. Kształcili się u niego Maciej Topolski i Waleria Tarnowska.

Poza jego pracami zachowanymi w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie, pokaźna kolekcja miniatur de Lesseura i Tarnowskiej (pochodząca ze zbiorów rodzinnych Tarnowskich z Dzikowa) znajduje się w Muzeum Polskim w Rapperswilu[2].

Przypisy

  1. ↑ Ludwik Hass: Sekta farmazonii warszawskiej. Warszawa 1980, s. 225.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 A. Lewicka-Morawska i in.: Słownik malarzy polskich. T. 1. Warszawa 1998, s. 105.
  3. ↑ Halina Kamińska-Krassowska, Wincenty de Lesseur - życie i działalność, „Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie”, 1969, s. 147, DOI: 10.11588/DIGLIT.19553 [dostęp 2022-06-16] (pol.).
  4. ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. T. IV. Warszawa 1883, s. 541–542.

Bibliografia

  • Anna Lewicka-Morawska, Marek Machowski, Maria Anna Rudzka: Słownik malarzy polskich. T. 1: Od średniowiecza do modernizmu. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1998, ISBN 83-213-3856-9.
  • Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska: Malarstwo polskie w zbiorach za granicą. Kraków: Wydawnictwo Kluszczyński, 2003, ISBN 83-88080-85-7.
  • Od starożytności do współczesności – Malarstwo i rzeźba. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006 (płyta CD do czasopisma „Cztery Kąty”)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.