Sługa Boży | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1874 |
Data i miejsce śmierci |
11 czerwca 1942 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Śluby zakonne |
19 marca 1934 |
Odznaczenia | |
Wincenty Józef Wolniarski CFA (ur. 21 stycznia 1874 w Stradowie, zm. 11 czerwca 1942 w Hartheim – filii KL Mauthausen-Gusen) – polski zakonnik, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys
Był synem Feliksa i Heleny z d. Płatek. Od 1898 uczęszczał do gimnazjum salezjańskiego w Lombriasco. Dwa lata później w Krakowie poznał świętego Brata Alberta Chmielowskiego i wstąpił do Zgromadzenia Braci Posługujących Ubogim. 19 marca 1934 złożył w Zgromadzeniu Braci Albertynów śluby wieczyste. Profesję odbierał ks. bp Stanisław Rospond.
Pełnił obowiązki generalnego przełożonego zgromadzenia i wychowawcy w zakładach wychowawczych dla ubogiej młodzieży. Jego działania organizacyjne doprowadziły do rozwoju zgromadzenia, a liczba braci wzrosła w 1938 do 107. Troska jaką otaczał braci nie przeszkodziła mu podjąć działania na rzecz beatyfikacji Brata Alberta.
Po wybuchu II wojny światowej padł ofiarą prześladowań okupanta i 13 stycznia 1940 został aresztowany przez Gestapo w zakładzie wychowawczym Zgromadzenia w Krakowie[1]. Więziony na Montelupich i w Wiśniczu trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Tam zarejestrowany pod numerem obozowym 1026 i przewieziony dalej do KL Dachau, gdzie otrzymał kolejny numer 22251. Ostatnim etapem jego życia był tzw. transport inwalidów 11 czerwca 1942 do obozu eutanazji Hartheim, gdzie został zagazowany[2].
Godna i pełna ufności w Bożą Opatrzność postawa, oraz nabożeństwo do Matki Bożej, udokumentowana relacjami współwięźniów legło u podstawy beatyfikacji brata Wincentego.
Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[3]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Słudzy Boży Zgromadzenia Albertyńskiego.
- ↑ Według tego źródła śmierć miała nastąpić 2 lipca.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy społecznej”.