 | |
 starszy sierżant | |
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 kwietnia 1973 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _Br%C4%85zowy_2r_BAR.svg.png.webp){kind=small}    | |
Wincenty Czulak (ur. 22 lutego 1896 w Międzybrodziu Bialskim, zm. 19 kwietnia 1973 w Warszawie) – starszy sierżant Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 22 lutego 1896 w Międzybrodziu Bialskim, w rodzinie Józefa i Marii z domu Sadlik[1]. Uczęszczał do szkoły powszechnej, później do Krajowej Niższej Szkoły Rolniczej w Kobiernicach, a następnie do gimnazjum polskiego w Białej[2]. Przez rok był członkiem Polowej Drużyny Sokolej[3].
W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 11. kompanii 2 pułku piechoty[3]. W 1915 przeniesiony do 5. kompanii 4 pułku piechoty i w jego szeregach walczył pod Kozłówką, Hulewiczami i Optową[4]. Za bohaterstwo w walce, a przede wszystkim w służbie patrolowej i zwiadowczej odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[4]. Ranny, dostał się do niewoli rosyjskiej. Wiosną 1918 wstąpił do II Korpusu Polskiego. W bitwie pod Kaniowem dostał się do niewoli niemieckiej.
W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i w składzie 12 pułku piechoty walczył z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej[4] oraz w wojnie polsko- bolszewickiej[4]. W kwietniu 1921 został zwolniony do rezerwy[2].
W 1926 ponownie wstąpił do Wojska Polskiego[2]. Służył w 36 pułku piechoty w Warszawie[5]. W 1934 w stopniu tytularnego starszego sierżanta był szefem kompanii[6]. W 1939 walczył w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu wojny pracował w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie[4]. Zmarł 19 kwietnia 1973 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (sektor 77A, rząd 4, grób 19)[7].
Był żonaty z Filipiną z Krzyszkowskich[4] (1903–1951)[7], z którą miał córkę Zdzisławę (ur. 1 października 1926)[8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6271[1]
- Krzyż Niepodległości – 15 kwietnia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9][5]
- Brązowy Krzyż Zasługi po raz drugi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[10]
- Brązowy Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 1936 „za zasługi w służbie wojskowej”[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[3]
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 22 listopada 1935[12]
Przypisy
- 1 2 Kolekcja ↓, s. 1.
- 1 2 3 Kolekcja ↓, s. 4.
- 1 2 3 4 Kolekcja ↓, s. 3.
- 1 2 3 4 5 6 Polak (red.) 1993 ↓, s. 41.
- 1 2 Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 4 lipca 1932, s. 333.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2.
- 1 2 Wincenty Czulak. Grobonet.com. [dostęp 2024-01-31].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 31 października 1938, s. 41, w dalszym ciągu w stopniu tytularnego starszego sierżanta.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 6.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 11.
Bibliografia
- Czulak Wincenty. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.59-4945 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-27].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.