Willa Runo
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zalesie Dolne

Adres

ul. Dębowa 5

Typ budynku

willa

Styl architektoniczny

funkcjonalizm, streamline

Architekt

Borys von Zinserling

Inwestor

Teodozy Nosowicz

Ukończenie budowy

1933

Pierwszy właściciel

Teodozy Nosowicz

Kolejni właściciele

Zofia Nosowicz

Położenie na mapie Piaseczna
Mapa konturowa Piaseczna, na dole znajduje się punkt z opisem „Willa Runo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Willa Runo”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Willa Runo”
Położenie na mapie powiatu piaseczyńskiego
Mapa konturowa powiatu piaseczyńskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Willa Runo”
Położenie na mapie gminy Piaseczno
Mapa konturowa gminy Piaseczno, w centrum znajduje się punkt z opisem „Willa Runo”
Ziemia52°03′37,0″N 21°00′51,5″E/52,060278 21,014306

Willa Runo – willa zlokalizowana w Zalesiu Dolnym (części Piaseczna) przy ulicy Dębowej.

Architektura

Willę według projektu Borysa von Zinserlinga, wybudowano w 1933 dla Teodozego Nosowicza (współtwórcy polskiej gospodarki morskiej, bliskiego współpracownika Eugeniusza Kwiatkowskiego) i zgodnie z jego wskazówkami w stylu funkcjonalistycznym z elementami stylu okrętowego. Obiekt ma nieregularny plan z dwoma półkoliście (okrętowo) zamkniętymi ryzalitami. Do stylu okrętowego nawiązują też liczne balustrady. Budynek wyposażono we wszystkie instalacje. Hol związany z jadalnią pełnił rolę salonu. Parterowe wnętrza wychodzą na ogród szerokimi oknami. Za nimi znajduje się taras z fontanną od północy ujęty półkolistą ścianą z arkadami. Do willi przylegał od północy budynek gospodarczy z dwoma garażami[1].

Historia

Nosowicz zmarł w rok po zbudowaniu willi. W domu zamieszkiwali dalej: jego żona, Zofia z Rumlów i ich syn, Olgierd (ur. 1907). Po 1939 obiekt został zajęty przez jednostkę SS i przetrzymywano w nim więźniów. Istnieją niesprawdzone informacje o egzekucjach. Kilkadziesiąt metrów dalej Niemcy rozstrzelali jedenastu mieszkańców Zalesia (1944), a na niezbudowanym placu w pobliżu odprawiano dla nich msze polowe. Po wyparciu Niemców na krótko w willi rezydowała komunistyczna bezpieka. Formalnie budynek był nadal własnością prywatną. Mimo to nastąpiło dokwaterowanie mieszkańców. Na parterze ulokowano bibliotekę. W latach 80. XX wieku obiekt otynkowano ze zmianą kolorystyki[1].

Przypisy

  1. 1 2 Jerzy S. Majewski, Marek Tomiczek, Willa - okręt, w: Spotkania z Zabytkami, nr 5/1993, s.30-31, ISSN 0137-222X
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.