Wilkoniczki
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

gostyński

Gmina

Pępowo

Strefa numeracyjna

65

Kod pocztowy

63-830[1]

Tablice rejestracyjne

PGS

SIMC

0374462

Położenie na mapie gminy Pępowo
Mapa konturowa gminy Pępowo, na dole znajduje się punkt z opisem „Wilkoniczki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wilkoniczki”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Wilkoniczki”
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego
Mapa konturowa powiatu gostyńskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wilkoniczki”
Ziemia51°43′29″N 17°06′45″E/51,724722 17,112500[2]

Wilkoniczki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pępowo[3].

Historia

Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską i była notowana już w średniowieczu, co najmniej od połowy XV wieku. Nazwa po raz pierwszy odnotowana w dokumencie zapisanym po łacinie z 1447 jako Wylconycza Minus, 1489 Minus Wylkonycze, 1492 Minus Vylkowycze, 1522 Wilkonicze Minus, Minus Vilkonicze, Minus Vilkonycze, 1531 Minus Vylkonycze, 1531 Wylcowycze Minus, 1543 Minus Wylkowycze[4].

Miejscowość była wsią szlachecką należącą do lokalnej szlachty wielkopolskiej z rodu Wilkońskich, którzy od nazwy wsi utworzyli swoje odmiejscowe nazwisko, a później także do Miaskowskich, Krajewskich, Kromolickich. W 1447 wieś leżała w powiecie kościańskim Korony Królestwa Polskiego, w parafii Pępowo[4].

1522 wicepodkomorzy wytyczył granicę pomiędzy Wilkoniczkami należącymi do braci Jana, Mikołaja, Piotra i Andrzeja Wilkońskich, a Kołaczkowicami własnością Jana Kołaczkowskiego. Granica przegbiegała od kopca narożnego dzielącego wsie Wilkonice, Wilkoniczki i Kołaczkowice i biegła wzdłuż 13 znaków na drzewach w lesie zwanym Świny do drugiego kopca narożnego dzielącego Wilkoniczki, Kołaczkowice oraz wieś Skoraszewice. W 1523 odnotowana została grobla koło stawu w Wilkoniczkach. W 1528 odnotowana została granica Wilkoniczek oraz Kołaczkowic, łąka o nazwie Ostrów pomiędzy Kołaczkowicami a Wilkoniczkami. W latach 1566-1567 dororoczny wiatrak zbożowy[4].

W 1566 odnotowano pobór podatków we wsi z działu należącego do pani Miaskowskiej. Podbrano je od 2 zagrodników oraz 2 komorników. Z działu należącego do Macieja Krajewskiego od 2 zagrodników oraz wiatraka dorocznego. W 1567 pobór odbył się z działu Jakuba Wilkońskiego od jednego zagrodnika, a z działu Wojciecha Wilkońskiego od jednego zagrodnika natomiast z działu Macieja Krajewskiego od dwóch zagrodników oraz wiatraka dorocznego. Z działów Wojciecha i Macieja Wilkońskich pobrano podatki od 3 zagrodników oraz 5 komorników. W 1576 pobór odbył się z działu Jana Miaskowskiego od dwóch zagrodników. W 1580 pobrano podatki z działu Macieja Kromolickiego od 2 zagrodników wymłóckowych[4].

W latach 1580-1583 w Wilkoniczkach działy mają: w 1580 dzierżawca części Seweryna i Adriana Wilkońskich - Maciej Kromolicki, w 1581 Jan Miaskowski, 1581-1583 Jakub Wilkoński jeden łan, 1581-1583 Maciej Wilkoński jeden łan oraz w 1583 Adrian Miaskowski[4].

Po rozbiorach Polski miejscowość wraz z całą Wielkopolską znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej[5]. Wilkoniczki należały do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowiły odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Teofil Gorzewski[5]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 117 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 11 dymów (domostw)[5]. W skład majątku Wilkoniczki wchodziła także wieś Wilkonice[5].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie leszczyńskim.

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1470 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 148076
  3. ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2014-03-14].
  4. 1 2 3 4 5 Dębiński 2015 ↓, s. 663.
  5. 1 2 3 4 Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 231.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.